el eco de mi canto - Marta Gomez

Una cruz me marca afuera

Un dolor que encierro dentro del pecho

Días, meses, siglos sin cantar

Las dos únicas notas que tengo

Por mi parte de madera

Lentamente el campanero

Viene y va y vengo y voy yo

A cantar mis tristezas al viento

Si me empuja suave y lento

Quizás mi voz no alcance a llenar el cielo

Si me empuja con fuerza de más

Al vacío su cuerpo me llevo

¡ay!

cantando un instante

Doce veces ni una más

Una a una resonando las notas en mi cuerpo de metal

Algún día si me dejan

Al silencio vuelvo a retar

Y en el aire el recuerdo del eco de mi canto brillará.

Een kruis markeert mij

Een pijn die ik opsluit in mijn borst

dagen, maanden, eeuwen zonder zingen

De enige twee notities die ik heb

Voor mijn deel van hout

Langzaam de klokkenluider

Het komt en gaat en ik kom en ik ga

Om mijn verdriet voor de wind te zingen

Als je me zacht en langzaam duwt

Misschien zal mijn stem niet reiken om de lucht te vullen

Als je me te hard duwt

Naar de leegte nam zijn lichaam me mee

Oh!

even zingen

Twaalf keer niet één meer

Een voor een klinken de tonen in mijn metalen lichaam

Op een dag als ze me laten

Tot de stilte daag ik opnieuw uit

En in de lucht zal de herinnering aan de echo van mijn lied schijnen.