De Amarillo Se Viste La Tarde - Marta Gomez

Con paciencia de jardinero

Va Don Hernando inventando gatos en donde antes había madera

Con paciencia de pescador él talla hasta el amanecer

Con la calma de un aguacero

Su hermana pinta las alegrías con dos colores que se inventó

Con la calma de un ventarrón le pinta hasta un amanecer

La tarde caleña de amarillo se viste

Y las nubes que vuelan son tan solo ilusión

Porque cuando al mirarlas en un soplo se alejan

Y no puede tocarlas quien no llegue hasta el sol

Con paciencia de costurera

Voy recogiendo yo los retazos de la madera que sobró

Los escondo dentro del mar para que pierdan su color

Con la calma de un caracol

Yo también espero aquí en la orilla a la madera que escondí

A que vuelva para contarme los colores que aprendió

Met het geduld van een tuinman

Don Hernando vindt katten uit waar vroeger hout was

Met het geduld van een visser kerft hij tot het ochtendgloren

Met de rust van een stortbui

Zijn zus schildert de alegrías met twee kleuren die ze heeft uitgevonden

Met de kalmte van een storm schildert hij tot het ochtendgloren

De middag van Cali jurken in geel

En de wolken die vliegen zijn slechts een illusie

Want als je er ademloos naar kijkt, gaan ze weg

En wie de zon niet bereikt, kan ze niet aanraken

Met het geduld van een naaister

Ik ben de stukken hout aan het verzamelen die over waren

Ik verstop ze in de zee zodat ze hun kleur verliezen

Met de rust van een slak

Ik wacht ook hier aan de oever op het bos dat ik verstopte

Kom terug om me de kleuren te vertellen die je hebt geleerd