Tasco Da Mouraria - Mariza

Cresce a noite

Pelas ruas de Lisboa

E os meninos, como eu, foram dormir

Só eu fico com o sonho que já voa

Nessa estranha minha forma de sentir

Deixo o quarto com passinhos de menina

Num silêncio que respeita o mais sagrado

Quando o brilho dos meus olhos na cortina

Se deleitam ao ouvir cantar o fado

Meu amor, vai-te deitar, já é tarde

Diz meu pai, sempre que vem perto de mim

Nesse misto de orgulho e de saudade

De quem sente um novo amor no meu jardim

E adormeço nos seus braços de guitarra

Doce embalo que renasce a cada dia

Esse sonho de cantar a madrugada

Que foi berço num tasco da mouraria

Meu amor, vai-te deitar, já é tarde

Diz meu pai, sempre que vem perto de mim

Nesse misto de orgulho e de saudade

De quem sente um novo amor no meu jardim

groeit 's nachts

Door de straten van Lissabon

En de jongens gingen, net als ik, slapen

Alleen ik heb de droom die al vliegt

Op deze vreemde manier van voelen

Ik verlaat de kamer met kleine meisjesstappen

In een stilte die het meest heilige respecteert

Wanneer de helderheid van mijn ogen op het gordijn

Ze genieten van het luisteren naar het zingen van fado

Mijn liefste, ga naar bed, het is te laat

Zegt mijn vader, telkens als hij in mijn buurt komt

In deze mix van trots en verlangen

Van wie nieuwe liefde voelt in mijn tuin

En ik val in slaap in je gitaararmen

Zoet slaapliedje dat elke dag herboren wordt

Deze droom om bij zonsopgang te zingen

Dat was een wieg in een taco da mouraria

Mijn liefste, ga naar bed, het is te laat

Zegt mijn vader, telkens als hij in mijn buurt komt

In deze mix van trots en verlangen

Van wie nieuwe liefde voelt in mijn tuin