Recurso - Mariza

Apenas quando as lágrimas me dão

Um sentido mais fundo ao teu segredo

Éque eu me sinto puro e me concedo

A graça de escutar o coração

Logo a seguir (porquê?), vem a suspeita

De que em nós os dois tudo épremeditado.

E as lágrimas então seguem o fado

De tudo quanto o nosso amor rejeita.

Não mais queremos saber do coração

Nem nos importa o que ele nos concede,

Regressando, febris, àquela sede

Onde sóvale o que os sentidos dão.

Net wanneer tranen me geven

Een dieper besef van je geheim

Het is gewoon dat ik me puur voel en mezelf gun

De genade van luisteren naar het hart

Vervolgens (waarom?), Komt het vermoeden

Dat bij ons allebei alles met voorbedachten rade is.

En de tranen volgen dan de fado

Van alles wat onze liefde afwijst.

We willen het niet langer uit het hart weten

Het kan ons niet eens schelen wat hij ons schenkt,

Koortsachtig terugkerend naar die dorst

Waar alleen wat de zintuigen geven geldig is.