Poetas - Mariza

Ai as almas dos poetas

Não as entende ninguém;

São almas de violetas

Que são poetas também

Andam perdidas na vida

Como as estrelas no ar;

Sentem o vento gemer

Ouvem as rosas chorar!

Só quem embala no peito

Dores amargas e secretas

É que em noites de luar

Pode entender os poetas

E eu que arrasto amarguras

Que nunca arrastou ninguém

Tenho alma pra sentir

A dos poetas também!

Wee de zielen van dichters

Niemand begrijpt ze;

Het zijn zielen van viooltjes

wie zijn ook dichters?

Ze zijn verloren in het leven

Zoals de sterren in de lucht;

Voel de wind kreunen

Hoor de rozen huilen!

Alleen degenen die het in de kist stoppen

Bittere en geheime pijnen

Het is dat op maanverlichte nachten

Kan de dichters begrijpen

Ik ben het die bitterheid sleept

dat nooit iemand heeft gesleept

Ik heb een ziel om te voelen

Ook voor de dichters!