Mais Uma Lua - Mariza

Aqui, perto de nós, de mim ausente /Here, close to us, absent to me

A força do que fomos e de ser tua /The power of what we were and of being yours

Aqui adormeci, pesadamente, /Here I slept, heavily

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/As ino me fell another moon

E foram, como sempre, as minhas penas /My sorrows, were there as always

Ou foi a solidão de quem se prende /Or was it the solitude of one who’s held

A querer saber de nós, horas amenas /In the wish to know us, pleasant times

E tudo o que a minh’alma não entende.

/And all my soul does not understand

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /And here what was ours is dying

De amor falam as dores da beira fim.

/Of love the sorrows speak almost ended

Desculpa, meu amor, se te não prendo /Pardon me, my love, if I don’t hold you

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/But live perfectly well within myself

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Aqui, perto de nós, de mim ausente /Hier, dicht bij ons, afwezig bij mij

A força do que fomos e de ser tua /De kracht van wat we waren en van het jouwe zijn

Aqui adormeci, pesadamente, /Hier sliep ik, zwaar

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/Als ino me viel een andere maan

E foram, como sempre, as minhas penas /Mijn verdriet, waren er zoals altijd

Ou foi a solidão de quem se prende /Of was het de eenzaamheid van iemand die

A querer saber de nós, horas amenas /In de wens om ons te leren kennen, aangename tijden

E tudo o que a minh'alma não entende.

/En heel mijn ziel begrijpt het niet

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /En hier sterft wat van ons was

De amor falam als dores da beira fim.

/Van liefde spreken de smarten bijna ten einde

Desculpa, meu amor, se te não prendo /Pardon me, mijn liefde, als ik je niet vasthoud

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/Maar leef heel goed in mezelf

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

Ik y tam, jak zawsze, moje zmartwienia

Een może naar samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, e cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, e cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, e cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, e cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale