Исповедь - Мария Ечина

Холодные страсти днём и ночью любовь зовём.

Теряем власть над собой и каемся потом.

Сладострастный грех обжигает ярче огня.

История моей любви — она погубила меня.

Зачем ты пришла ко мне?

— нелепая страсть и боль.

Я тебя незнала никогда, ты забрала меня с собой.

Не целуй губы мои и не дергай за руки.

Я тебе кричу: «Отпусти из свои капканов!»

Припев:

Прости, ты меня прости.

Нет сил без тебя идти.

И вновь тупики кругом.

Я стала себе врагом.

Сижу в углу загнанная!

Злая сама на себя!

Любовь окаянная — она погубила меня…

Не будет тех больше дней, я стала другой совсем.

И я ненавижу тебя — сыта я любовью твоей.

Сыта я обманом твоим, и страстью твоей сыта.

И я взываю к небесам, и шепчут мои уста:

Припев:

Прости, ты меня прости.

Нет сил без тебя идти.

И вновь тупики кругом.

Я стала себе врагом.

Сижу в углу загнанная!

Злая сама на себя!

Любовь окаянная — она погубила меня…

Koude hartstochten dag en nacht noemen we liefde.

We verliezen de macht over onszelf en hebben later berouw.

Wulpse zonde brandt helderder dan vuur.

Het verhaal van mijn liefde - het heeft me geruïneerd.

Waarom ben je naar mij gekomen?

- belachelijke passie en pijn.

Ik heb je nooit gekend, je nam me mee.

Kus mijn lippen niet en trek niet aan mijn handen.

Ik roep je toe: "Laat je vallen los!"

Refrein:

Het spijt me, vergeef me.

Ik heb geen kracht om zonder jou te gaan.

En opnieuw doodlopende wegen rondom.

Ik werd mijn eigen vijand.

Ik zit in een hoek gereden!

Boos op jezelf!

Vervloekte liefde - het heeft me geruïneerd ...

Er zullen geen dagen meer zijn, ik werd totaal anders.

En ik haat je - ik heb genoeg van je liefde.

Ik heb genoeg van je bedrog en van je passie.

En ik huil naar de hemel, en mijn lippen fluisteren:

Refrein:

Het spijt me, vergeef me.

Ik heb geen kracht om zonder jou te gaan.

En opnieuw doodlopende wegen rondom.

Ik werd mijn eigen vijand.

Ik zit in een hoek gereden!

Boos op jezelf!

Vervloekte liefde - het heeft me geruïneerd ...