A Guerra das Rosas - Mário Laginha, Camané

Partiste sem dizer adeus nem nada

Fingiste que a culpa era toda minha

Disseste que eu tinha a vida estragada

E eu gritei-te da escada que fosses morrer sozinha

Voltaste e nem desculpa pediste

Perguntaste porque é que eu tinha chorado

Não respondi, mas quando vi que sorriste

Eu disse que estava triste porque tu tinhas voltado

Zangada esvaziaste o meu armário

E em nada ficou o meu disco preferido

De raiva rasguei o teu diário, virei teu saco ao contrário

Dei-te cabo do vestido

Queimaste o meu jantar favorito

Deixaste o meu champanhe azedar

E quando cozinhei o periquito para abafar o teu grito

Eu comecei a cantar

Fumavas eu nem suportava o cheiro

Teimavas em me acender um cigarro

E quando tu me ofereceste um isqueiro

Atirei-te com o cinzeiro, escondi as chaves do carro

Não queria que visses televisão em dia de jogos de Portugal

Torcias contra a nossa selecção

Se eu via um filme de acção tu mudavas de canal

Tu querias que eu fosse contigo ao bar

Só ias se eu não entrasse contigo

Sai-a pra não ter de te aturar

Tu ficavas a dançar com o meu melhor amigo

Gozavas porque eu não queria beber

Ralhavas ao veres-me de grão na asa

Eu ia a festa sem te dizer, nunca cheguei a saber

Se tu ficavas em casa

Tu deste ao porteiro roupa minha

Soubeste que lhe dera o teu roupão

Eu dei o teu anel à vizinha pela estima que lhe tinha

Ofereceste-lhe o meu cão

Foste-me lendo o teu romance de amor

Sabendo que eu não gostava da história

No dia de o mandares para o editor, fui ao teu computador

Apaguei-o da memória

Se cozinhavas eu jantava sempre fora

Juravas que eu havia de paga-las

Põe-te na rua dizias-me a toda a hora

E quando eu me fui embora

Tu ficaste-me com as malas

Depois desses anos infernais

Os dois eramos caso arrumado

Achando que também era de mais

Juramos pra nunca mais, foi cada um pra seu lado

No escuro tu insistes que eu não presto

Eu juro que falta a parte melhor

O beijo acaba com o teu protesto, amanhã conto-te o resto

Boa noite meu amor!

Je ging weg zonder afscheid te nemen of zo

Je deed alsof het allemaal mijn schuld was

Je zei dat mijn leven verpest was

En ik heb vanaf de trap tot je gehuild dat je alleen zou sterven

Je kwam terug en je verontschuldigde je niet eens

Je vroeg waarom ik had gehuild

Ik antwoordde niet, maar toen ik je zag glimlachen

Ik zei dat ik verdrietig was omdat je terug was gekomen

Boos dat je mijn kast hebt leeggemaakt

En in het niets was mijn favoriete plaat

In mijn woede verscheurde ik je dagboek, ik keerde je tas ondersteboven

Ik heb je jurk verpest

Je hebt mijn favoriete diner verbrand

Je laat mijn champagne zuur worden

En toen ik de parkiet kookte om je schreeuw te dempen

ik begon te zingen

Je rookte, ik kon de geur niet eens verdragen

Je stond erop een sigaret voor me op te steken

En toen je me een aansteker aanbood

Ik gooide de asbak naar je, verborg de autosleutels

Ik wilde niet dat je tv keek op de wedstrijddag van Portugal

Supporters tegen onze selectie

Als ik een actiefilm zou kijken, zou je van kanaal veranderen

Je wilde dat ik met je meeging naar de bar

Je zou alleen gaan als ik niet met je meeging

Haal het eruit, zodat je het niet hoeft te verdragen

Je danste altijd met mijn beste vriend

Je genoot ervan omdat ik niet wilde drinken

Je schold je uit toen je me zag met graan op de vleugel

Ik zou naar het feest gaan zonder het je te vertellen, ik heb het nooit leren kennen

Als je thuis bent gebleven

Je gaf de portier mijn kleren

Je wist dat ik je je badjas had gegeven

Ik heb je ring aan de buurvrouw gegeven voor de waardering die ik voor haar had

Je bood hem mijn hond aan

Je las me je liefdesroman voor

Wetende dat ik het verhaal niet leuk vond

Op de dag dat je het naar de redacteur stuurde, ging ik naar je computer

Ik heb het uit het geheugen verwijderd

Als je kookte, ging ik altijd uit eten

Je zwoer dat ik ze zou betalen

Ga de straat op die je me altijd vertelde

En toen ik wegging

Je hield me vast met tassen

Na deze helse jaren

We waren allebei een nette zaak

Denken dat het te veel was

We hebben gezworen nooit meer, het was elk aan hun eigen kant

In het donker sta je erop dat ik zuig

Ik zweer dat het beste deel ontbreekt

De kus beëindigt je protest, morgen vertel ik je de rest

Goede nacht mijn liefste!