Noite Apressada - Camané

Era uma noite apressada

Depois de um dia tão lento

Era uma rosa encarnada

Aberta nesse momento

Era uma boca fechada

Sob a mordaça de um lenço

Era afinal quase nada

E tudo parecia imenso!

No meio do vendaval

Imensa a linha da vida

No seu desenho mortal

Imensa na despedida

A certeza do final

Era uma haste inclinada

Sob o capricho do vento

Era minh´ alma, dobrada

Dentro do teu pensamento

Era uma igreja assaltada

Mas que cheirava a incenso

Era afinal quase nada

E tudo parecia imenso

Imensa, a luz proibida

No centro da catedral

Imensa, a voz diluída

Além do bem e do mal;

Imensa por toda a vida

Na descrença total

Het was een gehaaste nacht

Na zo'n langzame dag

Het was een rode roos

nu openen

Het was een gesloten mond

Onder de knevel van een zakdoek

Het was tenslotte bijna niets

En alles leek immens!

Midden in de storm

Enorme reddingslijn

In je sterfelijke tekening

Immens bij afscheid

De zekerheid van het einde

Het was een gebogen staaf

Onder de gril van de wind

Het was mijn ziel, gebogen

In je gedachten

Het was een kerk beroofd

Maar dat rook naar wierook

Het was tenslotte bijna niets

En alles leek immens

Immens, verboden licht

In het centrum van de kathedraal

Immense, verwaterde stem

Voorbij goed en kwaad;

Immens voor het leven

In totaal ongeloof