Memórias De Um Chapéu - Camané

Quisera então saber toda a verdade

De um chapéu na rua encontrado

Trazendo a esse dia uma saudade

D´algum segredo antigo e apagado

Sentado junto à porta desse encontro

Ficando sem saber a quem falar

Parado sem saber qual era o ponto

Em que devia então eu começar

Parada na varanda estava ela a meditar

Quem sabe se na chuva, no sol, no vento ou mar

E eu ali parado perdi-me a delirar

Se aquela beleza era meu segredo a desvendar

Porém apagou-se a incerteza

Eram traços de beleza os seus olhos a brilhar

E vendo que outro olhar em frente havia

Só não via quem não queria da paixão ouvir falar

Um dia entre a memória e o esquecimento

Colhi aquele chapéu envelhecido

Soltei o pó antigo entregue ao vento

Lembrando aquele sorriso prometido

As abas tinham vincos mal traçados

Marcados pelas penas ressequidas

As curvas eram restos enfeitados

De um corte de paixões então vividas

Ik zou dan graag de hele waarheid willen weten

Van een hoed op straat gevonden

Brengt deze dag een verlangen

Van een oud en gewist geheim

Zittend bij de deur van deze vergadering

Niet weten met wie te praten

Gestopt zonder te weten wat het punt was

Dus, waar moet ik mee beginnen?

Staande op het balkon was ze aan het mediteren

Wie weet in de regen, in de zon, in de wind of in de zee

En ik stond daar, ik verloor uitzinnig

Als die schoonheid mijn geheim was om te ontrafelen

De onzekerheid was echter weggevaagd

Er waren kenmerken van schoonheid, je ogen werden helderder

En ziend dat er weer een vooruitblik was

Ik zag gewoon niet wie er niet over de passie wilde horen

Een dag tussen herinnering en vergeetachtigheid

Ik heb die oude hoed gekozen

Ik liet het oude stof los dat aan de wind werd geleverd

Herinnerend aan die beloofde glimlach

De flappen vertoonden slecht herkenbare vouwen

Gekenmerkt door de verdorde veren

De rondingen waren versierde overblijfselen

Van een reeks passies leefde toen