Klagesang - Maria Arredondo

Gatelangs en kald Desember

Burde huske før jeg glemmer

Hva som førte til at alt ble sånn

Mørket lukker seg omkring meg der

Jeg går…

Hvem kan si hvor allting gikk så galt

Stod støtt der andre falt

Men det var den gang — Ikke nå

Tidevannet ber ikke om lov

Det snur

Jeg kan ikke ha det sånn

Ingen skulle hatt det sånn

Alltid har jeg gått med heva blikk

Nå må jeg klamre meg til bånn

Klagesang

Klagesang

Så lett å søke trøst hos noen

La en annen gi deg roen

Men denne gangen må jeg gjør det selv

Mørket lukker seg omkring meg der

Jeg går…

Men jeg kan ikke ha det sånn

Ingen skulle hatt det sånn

Alltid har jeg gått med heva blikk

Nå må jeg klamre meg til bånn

Klagesang

Hør min

Klagesang

Klagesang

Alltid har jeg gått med heva blikk

Nå må jeg klamre meg til bånn

Klagesang

Klagesang

Klagesang

Klagesang

Langs de straat een koude december

Moet onthouden voordat ik het vergeet

Wat heeft ertoe geleid dat alles zo was?

De duisternis sluit zich daar om me heen

Ik ben aan het lopen…

Wie kan zeggen waar het allemaal zo mis ging?

Stond waar anderen vielen

Maar dat was toen — niet nu

Het tij vraagt ​​geen toestemming

Het draait

Ik kan het zo niet hebben

Niemand had zich zo moeten voelen

Ik heb altijd met opgeheven ogen gelopen

Nu moet ik me aan de touwen houden

klaagzang

klaagzang

Zo gemakkelijk om troost te zoeken bij iemand

Laat iemand anders je gemoedsrust geven

Maar deze keer moet ik het zelf doen

De duisternis sluit zich daar om me heen

Ik ben aan het lopen…

Maar zo kan ik het niet hebben

Niemand had zich zo moeten voelen

Ik heb altijd met opgeheven ogen gelopen

Nu moet ik me aan de touwen houden

klaagzang

hoor de mijne

klaagzang

klaagzang

Ik heb altijd met opgeheven ogen gelopen

Nu moet ik me aan de touwen houden

klaagzang

klaagzang

klaagzang

klaagzang