Vita (duet with Luca Jurman) - Marco Carta

Vita in te ci credo

Le nebbie si diradano

E oramai ti vedo

Non è stato facile

Uscire da un passato che mi ha lavato l’anima

Fino quasi a renderla un po' sdrucita

Vita io ti vedo

Tu così purissima

Da non sapere il modo

L’arte di difendermi

E cosi ho vissuto quasi rotolandomi

Per non dover ammettere d’aver perduto

Anche gli angeli capita a volte sai si sporcano

Ma la sofferenza tocca il limite

E cosi cancella tutto e rinasce un fiore sopra un fatto brutto

Siamo angeli con le rughe un po' feroci sugli zigomi

Forse un po' più stanchi ma più liberi

Urgenti di un amore, che raggiunge chi lo vuole respirare

Vita io ti credo

Dopo che ho guardato a lungo, adesso io mi siedo

Non ci son rivincite, né dubbi né incertezze

Ora il fondo è limpido, ora ascolto immobile le tue carezze

Anche gli angeli capita a volte sai si sporcano

Ma la sofferenza tocca il limite e così cancella tutto

E rinasce un fiore sopra un fatto brutto

Siamo angeli con le rughe un po' feroci sugli zigomi

Forse un po' più stanchi ma più liberi

Urgenti di un amore, che raggiunge chi lo vuole respirare

Anche gli angeli capita a volte sai si sporcano

Ma la sofferenza tocca il limite e così cancella tutto

E rinasce un fiore sopra un fatto brutto

Siamo angeli con le rughe un po' feroci sugli zigomi

Forse un po' più stanchi ma più liberi

Urgenti di un amore, che raggiunge chi lo vuole respirare

Het leven in jou geloof ik

De nevels trekken op

En nu zie ik jou

Het was niet gemakkelijk

Een verleden achterlatend dat mijn ziel waste

Om het bijna een beetje versleten te maken

Leven ik zie je

Jij zo puur

Je weet de weg niet

De kunst om mezelf te verdedigen

En dus leefde ik bijna rond te rollen

Om niet te hoeven toegeven dat we verloren hebben

Zelfs engelen gebeuren soms, je weet dat ze vies worden

Maar lijden raakt de grens

En zo wist het alles uit en wordt een bloem herboren over een lelijk feit

Wij zijn engelen met licht woeste rimpels op de jukbeenderen

Misschien wat vermoeider maar vrijer

Dringende liefde, die degenen bereikt die het willen inademen

Leven, ik geloof je

Nadat ik lang heb gezocht, ga ik nu zitten

Er zijn geen wraak, geen twijfels of onzekerheden

Nu is de bodem helder, nu luister ik roerloos naar je liefkozingen

Zelfs engelen gebeuren soms, je weet dat ze vies worden

Maar lijden raakt de grens en wist zo alles uit

En een bloem wordt herboren over een lelijk feit

Wij zijn engelen met licht woeste rimpels op de jukbeenderen

Misschien wat vermoeider maar vrijer

Dringende liefde, die degenen bereikt die het willen inademen

Zelfs engelen gebeuren soms, je weet dat ze vies worden

Maar lijden raakt de grens en wist zo alles uit

En een bloem wordt herboren over een lelijk feit

Wij zijn engelen met licht woeste rimpels op de jukbeenderen

Misschien wat vermoeider maar vrijer

Dringende liefde, die degenen bereikt die het willen inademen