Una foto di me e di te - Marco Carta

Dicono che Dio per disegnare il mondo ci ha messo sette giorni

E poi ci sono io all’ombra di mio padre e avevo sette anni

Avrei voluto chiederti qualcosa in più

Tipo se è vero che i sogni se li spendi li perdi

E che gli uomini forti incassano colpi senza arrendersi mai

Senza piangere mai

Dicono che Dio abbia creato tutti uguali ma speciali

Avrei voluto crederci almeno un po'

Per poi guardarmi allo specchio

Essere fiero di tutto

Gioire di ogni difetto e comunque ripetermi che

Che non è vero che sei sbagliato

E non hai niente da dimostrare

Hai fatto tutto con le tue gambe

Anche a costo di farti male

E non ho modo di lasciarti andare

Quando ricordo non so immaginare

Ti aspetto ancora fermo sulle scale

Con in tasca una foto di te e me, domenica

Leggeri di neve e nevica

Dicono che Dio ci abbia dato un Figlio per salvarci tutti

E poi ci sono io che ho scelto di gridare per soffocare i dubbi

Avrei voluto renderti fiero di me

Invece hai un figlio diverso

L’ho imparato col tempo anche senza un esempio

Le notti a ripetermi che

Che non è vero che sono sbagliato

Se quella volta ho scelto di amare

Ho chiuso gli occhi e dopo l’ho baciato

Trattengo il fiato per non respirare

Io non lo so se tu lo puoi accettare

Ma ti ricordo e voglio immaginare

Di ritrovarti fermo sulle scale

Con in tasca una foto di te e me, domenica

Leggeri di neve e nevica

Quando ricordo non so immaginare

Non ti ricordo e non so immaginare

Ti aspetto ancora fermo sulle scale

Ed in tasca una foto di me e te, domenica

Leggeri di neve

Ze zeggen dat God zeven dagen nodig had om de wereld te ontwerpen

En dan ben ik daar in de schaduw van mijn vader en ik was zeven jaar oud

Ik wilde je nog iets vragen

Alsof het waar is dat als je je dromen uitgeeft, je ze verliest

En dat sterke mannen hits pakken zonder ooit op te geven

Zonder ooit te huilen

Ze zeggen dat God iedereen gelijk maar speciaal heeft geschapen

Ik had het graag een beetje geloofd

Om dan naar mezelf in de spiegel te kijken

Wees trots op alles

Verheug me in elke fout en herhaal in ieder geval tegen mezelf dat

Dat het niet waar is dat je ongelijk hebt

En je hebt niets te bewijzen

Je deed het allemaal met je benen

Zelfs ten koste van jezelf pijn doen

En ik kan je niet laten gaan

Als ik het me herinner, kan ik het me niet voorstellen

Ik wacht nog steeds op je op de trap

Met een foto van jou en mij in je zak, zondag

Lichte sneeuw en sneeuw

Ze zeggen dat God ons een Zoon heeft gegeven om ons allemaal te redden

En dan ben ik er die ervoor koos om te schreeuwen om twijfels te onderdrukken

Ik wilde je trots op me maken

In plaats daarvan heb je een ander kind

Ik heb dit in de loop van de tijd geleerd, zelfs zonder een voorbeeld

De nachten die mezelf dat vertellen

Dat het niet waar is dat ik ongelijk heb

Als ik die tijd koos om lief te hebben

Ik sloot mijn ogen en kuste hem toen

Ik houd mijn adem in om niet te ademen

Ik weet niet of je het kunt accepteren

Maar ik herinner me jou en ik wil me voorstellen

Om jezelf op de trap te zien staan

Met een foto van jou en mij in je zak, zondag

Lichte sneeuw en sneeuw

Als ik het me herinner, kan ik het me niet voorstellen

Ik herinner me je niet en ik kan het me niet voorstellen

Ik wacht nog steeds op je op de trap

En in je zak een foto van jou en mij, zondag

Lichte sneeuw