Necessità lunatica - Marco Carta

Non eri tu che promettevi istanti da copione

qualcosa di diverso dalla noia,

non eri tu che m’illudevi coi tuoi modi appariscenti,

ballando tacchi a spillo tra la pioggia

e ti ho incontrata all’improvviso,

la tua macchina non parte

«mi scusi può venire ad aiutarmi»

tu mi hai baciato dopo un’attimo, come se non fosse niente

come prendere un caffè mentre io muoio

ma mi fingo indifferente

Sei la canzone che non so cantare,

quella ferita che non so guarire,

la cioccolata che mi fa godere

o forse l’uva a cui non so arrivare

Sei l’abitudine che non voglio avere

visto il dolore che mi fai provare

delle mie vite tu la peggiore

proprio per questo sei fondamentale

necessità lunatica

Non ero io che interrompevo il senso delle cose

la prepotenza perde di coerenza,

non ero io che cancellavo una vita scritta a mano,

giocando tra due gocce di profumo

e mi hai incontrato all’improvviso

come ne hai incontrati tanti

attori non protagonisti dei tuoi film

ma mi hai baciato dopo un’attimo

come se non fosse niente,

come prendere un caffè mentre io muoio

ma mi fingo indifferente

Sei la canzone che non so cantare

quella ferita che non so guarire

la cioccolata che mi fa godere

o forse l’uva a cui non so arrivare

Sei l’abitudine che non voglio avere

visto il dolore che mi fai provare

delle mie vite tu la peggiore

proprio per questo sei fondamentale

necessità lunatica

necessità, necessità

Sei la canzone che non so cantare

quella ferita che non so guarire

la cioccolata che mi fa godere

o forse l’uva a cui non so arrivare

sei l’abitudine che non voglio avere

visto il dolore che mi fai provare

delle mie vite tu la peggiore

proprio per questo sei fondamentale

Jij was het niet die scriptmomenten beloofde

iets anders dan verveling,

jij was het niet die me bedroog met je flitsende manieren,

dansende stiletto's in de regen

en ik ontmoette je plotseling,

je auto start niet

"Neem me niet kwalijk, kunt u mij komen helpen"

je kuste me na een moment, alsof het niets was

zoals koffie drinken terwijl ik doodga

maar ik doe alsof onverschillig

Jij bent het lied dat ik niet kan zingen,

die wond waarvan ik niet weet hoe te genezen,

de chocolade waar ik van geniet

of misschien de druiven waarvan ik niet weet hoe ik er moet komen

Jij bent de gewoonte die ik niet wil hebben

ik heb de pijn gezien die je me laat voelen

van mijn leven ben jij de slechtste

om deze reden ben je essentieel

humeurige noodzaak

Ik was het niet die de zin der dingen onderbrak

arrogantie verliest consistentie,

ik was het niet die een handgeschreven leven uitwist,

spelen tussen twee druppels parfum

en je ontmoette me plotseling

zoals je er zoveel hebt ontmoet

ondersteunende acteurs van je films

maar je kuste me na een moment

alsof het niets is,

zoals koffie drinken terwijl ik doodga

maar ik doe alsof onverschillig

Jij bent het lied dat ik niet kan zingen

die wond waarvan ik niet weet hoe te genezen

de chocolade waar ik van geniet

of misschien de druiven waarvan ik niet weet hoe ik er moet komen

Jij bent de gewoonte die ik niet wil hebben

ik heb de pijn gezien die je me laat voelen

van mijn leven ben jij de slechtste

om deze reden ben je essentieel

humeurige noodzaak

noodzaak, noodzaak

Jij bent het lied dat ik niet kan zingen

die wond waarvan ik niet weet hoe te genezen

de chocolade waar ik van geniet

of misschien de druiven waarvan ik niet weet hoe ik er moet komen

jij bent de gewoonte die ik niet wil hebben

ik heb de pijn gezien die je me laat voelen

van mijn leven ben jij de slechtste

om deze reden ben je essentieel