Lato - Marcelina, Kuba Karas

Tam gdzie nie krąży dziki tłum

A młode kwiaty tulą zwiędłe liście

Całuj mnie tuż po wypiciu gorącej kawy

Jej gorzki smak niech gryzie się z tą słodką chwilą

Pojedźmy gdzieś daleko

Nie pytaj gdzie to jest

Nikogo nie pytajmy

A ja chcę siedzieć z tyłu

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Tam, gdzie nie krąży dziki tłum

Tam właśnie leżę całkiem naga z tobą

Czuję jak bardzo ziemia jest okrągłą bryłą

Jak wszystko właśnie teraz jest na miejscu

A ty pobiegnij w morze

I cały zanurz się

A potem wróć tu do mnie

Dotykaj zimną ręką

Wkurzaj mnie

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Zabierz mnie, zabierz mnie, zabierz mnie tam

Waar geen wilde drukte is

En de jonge bloemen wiegen de verwelkte bladeren

Kus me direct na het drinken van hete koffie

Laat zijn bittere smaak bijten met dit zoete moment

Laten we ergens ver weg gaan

Vraag niet waar het is

Laten we het aan niemand vragen

En ik wil achterin zitten

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen

Waar geen wilde drukte is

Daar lig ik helemaal naakt bij jou

Ik voel hoezeer de aarde een ronde klomp is

Alsof alles nu op zijn plaats is

En je rent de zee in

En laat je helemaal onderdompelen

En kom dan hier bij mij terug

Aanraken met een koude hand

maak me kwaad

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen

Breng me, breng me, breng me daarheen