Ma solitude.com - Marc Lavoine

Ma solitude point comme

Un soleil matinal

Une migraine en automne

Une aube grise et sale

Le solo de trombone qui vient de l’arrière salle

Dans ma mémoire résonne comme un carnet de bal

La lumière est si pâle

La lune est comme une pomme

Mon lit bien vertical

Sur un nuage de rhum dans les bois de santal

Comme un fumeur d’opium qui s’en foutrait pas mal

Etre vivant m'étonne ce que la vie fait mal

Elle reprend ce qu’elle donne

C’est la vie c’est normal

Mijn eenzaamheid is niet zoals

Een ochtendzon

Migraine in de herfst

Een grijze en vuile dageraad

De trombonesolo die uit de achterkamer komt

In mijn geheugen klinkt het als een danskaart

Het licht is zo zwak

De maan is als een appel

Mijn verticale bed

Op een wolk van rum in het sandelhout

Als een opiumroker die er niets om geeft

Levend zijn verbaast me hoeveel pijn het leven doet

Ze neemt terug wat ze geeft

Dat is het leven, het is normaal