Je n'ai plus rien à te donner - Marc Lavoine

verse 1Tout s’arrête un jour, le soleil dans les yeux.

On croit plus à l’amour et l’on se sent si vieux.

Les tremblements d’cœur, les frissons sur la peau.

Juste après la douceur, on se tourne le dos.

Tout s’arrête un jour à garder les blessures.

On appelle au secours, on se dit des mots durs.

chorusJe n’ai plus rien à te

donner que ma tendresse et mon passé.

Les caresses, les promesses, les baisers, tu sais, c’est terminé !

Je n’ai plus rien à te donner que mon espoir et mes pensées.

Les miroirs des mémoires déformés, en nous, se sont cassés.

Je n’ai plus rien à te donner.

verse 2Tout s’arrête un jour, envahi par le vide

On attend le retour comme un enfant livide.

Les après-midi, les statues des jardins

Se meurent avec l’ennui dans le creux de nos reins.

chorusJe n’ai plus rien à te

donner que ma tendresse et mon passé.

Les caresses, les promesses, les baisers, tu sais, c’est terminé !

Je n’ai plus rien à te donner que mon espoir et mes pensées.

Les miroirs des mémoires déformés, en nous, se sont cassés.

Je n’ai plus rien à te donner.

outroTout s’arrête un jour, on s’endort sous la

pluie.

On s’en va pour toujours, on est déjà parti.

vers 1Alles stopt op een dag, de zon in je ogen.

Je gelooft niet meer in liefde en voelt je zo oud.

De harttrillingen, de rillingen op de huid.

Direct na de zoetheid keren we ons de rug toe.

Alles stopt op een dag om de wonden te houden.

We roepen om hulp, we zeggen harde woorden tegen elkaar.

refrein Ik heb niets meer voor je

geef alleen mijn tederheid en mijn verleden.

Liefkozingen, beloften, kusjes, je weet wel, het is voorbij!

Ik heb je niets meer te geven dan mijn hoop en mijn gedachten.

De spiegels van vervormde herinneringen in ons zijn gebroken.

Ik heb je niets meer te geven.

vers 2Alles stopt op een dag, binnengevallen door leegte

We wachten op de terugkeer als een razend kind.

's Middags de beelden in de tuinen

Sterf met verveling in de holte van onze lendenen.

refrein Ik heb niets meer voor je

geef alleen mijn tederheid en mijn verleden.

Liefkozingen, beloften, kusjes, je weet wel, het is voorbij!

Ik heb je niets meer te geven dan mijn hoop en mijn gedachten.

De spiegels van vervormde herinneringen in ons zijn gebroken.

Ik heb je niets meer te geven.

outroAlles stopt op een dag, we vallen in slaap onder de

regen.

We zijn voor altijd weg, we zijn al weg.