Die Vergessenen - Marathonmann

Vor unseren Flammen

Stellen wir uns auf

Voller Hass, voller Trauer

Gingen wir hinaus

Um unsere kleine Welt zu ändern

Mit all unserer Gewalt

Waren vertraut mit Konsequenzen

Es wird Zeit, es wird Zeit

Es waren die Jahre, die uns prägten

Die Jahre, die uns lehrten

Handeln, ohne nachzudenken

Es geht der Tag zu Ende

Doch eines Tages fängt er wieder an

Wir sind die längst Vergessenen

An den Wänden das Blut

Die Unumgänglichkeit

Wir sind die Letzten unserer Zeit

Die längst Vergessenen

Wir waren wütend

Fühlten uns unverwundbar

Waren die Kugeln in der Waffe

Bereit und «Feuer frei!»

Stellten die Dinge oft in Frage

Und stemmen uns dagegen

Wir trugen schusssichere Westen

Ach, von wegen

Diese Zeit, sie schien so unreal zu sein

Die Jahre, die uns lehrten

Handeln, ohne nachzudenken

«Augen auf!», «Augen auf!», das haben die Jahre uns gelehrt

In the early morning sun death just did a little dance

Komm, lass uns tun, was jeder mag!

An einem solchen fantastischen Tag

Voor onze vlammen

Laten we in de rij gaan staan

Vol haat, vol verdriet

Laten we naar buiten gaan

Om onze kleine wereld te veranderen

Met al ons geweld

Waren bekend met consequenties

Het is tijd, het is tijd

Het waren de jaren die ons gevormd hebben

De jaren die ons leerden

Handelen zonder na te denken

De dag loopt ten einde

Maar op een dag begint het opnieuw

Wij zijn de lang vergeten

Het bloed op de muren

de onvermijdelijkheid

Wij zijn de laatste van onze tijd

De lang vergeten

We waren boos

Voelde me onkwetsbaar

Waren de kogels in het geweer?

Klaar en "vuur naar believen!"

Vaak gevraagde dingen

En sta er tegen

We droegen kogelvrije vesten

Oh trouwens

Die tijd leek het zo onwerkelijk

De jaren die ons leerden

Handelen zonder na te denken

«Open je ogen!», «Open je ogen!», dat hebben de jaren ons geleerd

In de vroege ochtendzon deed de dood een dansje

Kom op, laten we doen wat iedereen leuk vindt!

Op zo'n fantastische dag