Am Ende Nichts - Marathonmann

Du legst den Schlüssel auf den Tisch

Wie ein Teil von einem Puzzle

Siehst die Bilder an der Wand

Alle umgedreht

In den Räumen brennt noch Licht

Doch keiner mehr zuhause

Die letzte Kippe ist schon Tage her

Doch der Geruch, er will nicht gehen

Noch einmal aus dem Fenster sehen

Wo du und sie oft standen

Noch einmal diese Runden drehen

Und dann gehen und warten

Und der Moment, bevor du gehst

Noch einmal die Jahre zählen

Du stehst vor verschlossenen Türen

Die schweigsam sind und nichts erklären

Wie lang dauert´s wenn´s unendlich ist?

Wie lang waren wir zu zweit?

Am Ende nichts, am Ende nichts

Was uns bleibt

Du steckst den Schlüssel in das Schloss

Wie beim ersten Mal

Da war es auf, nun ist es zu

Ein Ein-, kein Austritt

Gehst die Treppen langsam runter

Stufe für Stufe

Zählst deine Schritte, dann bleibst du stehen

Hast du sie gehört?

Das ganze Haus, es ist ein Leben

Es ist schon alt, schon aufgegeben

Je legt de sleutel op tafel

Als een stukje van een puzzel

Je ziet de foto's aan de muur

Allemaal ondersteboven

De lichten zijn nog aan in de kamers

Maar niemand thuis

Het is dagen geleden sinds de laatste dump

Maar de geur wil niet weg

Kijk weer uit het raam

Waar jij en zij vaak stonden

Doe die rondjes nog een keer

En dan gaan en wachten

En het moment voordat je gaat

Tel de jaren nog eens

Je staat voor gesloten deuren

Die zwijgen en niets uitleggen

Hoe lang duurt het als het oneindig is?

Hoe lang waren we samen?

Uiteindelijk niets, uiteindelijk niets

Wat blijft er voor ons over?

Je steekt de sleutel in het slot

Zoals de eerste keer

Daar was het open, nu is het gesloten

Eén ingang, geen uitgang

Ga langzaam de trap af

stap voor stap

Tel je stappen, dan stop je

heb je haar gehoord?

Het hele huis, het is een leven

Het is al oud, al verlaten