Minha Tristeza - Maneva

Minha tristeza não dorme pesado por isso meu riso não faz o som que sempre fez

Sempre tive medo desse momento como a folha seca que teme o vento,

até mais queria poder te ver

Queria poder de amar

Queria poder te dar

Queria poder te amar

Queria poder te dar

Todos os laços, todos abraços

Todas as glórias que definem o lar

Minha destreza de estar do seu lado não poderia ser mais, que um desastre eu sei

Ódio derramado, amor desperdiçado

Pensando no se fosse assim, fosse assado não tráz o melhor de ninguém.

O que se pode esperar, o que nunca vai mudar

Temos as provar, temos a historia, temos os fatos que não vão se apagar

E o meu corpo é teu, e você é o meu radar

Tudo que eu faço é vazio meu espaço quando teus beijos não posso beijar

Minha tristeza não dorme pesado por isso meu riso não faz, o som que sempre fez

Sempre tive medo desse momento como a folha seca que teme o vento,

até mais queria poder te ver

Queria poder de amar

Queria poder te dar

Queria poder te amar

Queria poder te dar

Todos os laços, todos abraços

Todas as glórias que definem o lar

Minha destreza de estar do seu lado não poderia ser mais, que um desastre eu sei

Ódio derramado, amor desperdiçado

Pensando no se fosse assim, fosse assado não tráz o melhor de ninguém.

O que se pode esperar, o que nunca vai mudar

Temos as provar, temos a historia, temos os fatos que não vão se apagar

E o meu corpo é teu, e você é o meu radar

Tudo que eu faço é vazio meu espaço quando teus beijos não posso beijar.

Mijn verdriet slaapt niet zwaar, dus mijn gelach maakt niet het geluid dat het altijd deed

Ik was altijd bang voor dat moment als een droog blad dat de wind vreest,

Ik zou zelfs willen dat ik je kon zien

Ik wou dat ik kon houden van

Ik wou dat ik je kon geven

Ik wou dat ik van je kon houden

Ik wou dat ik je kon geven

Alle stropdassen, alle knuffels

Alle glorie die het huis kenmerkt

Mijn behendigheid om aan je zijde te staan ​​kan niet meer zijn dan een ramp die ik ken

Gemorste haat, verspilde liefde

Als je bedenkt of het zo was, dat het geroosterd was, haalt bij niemand het beste naar boven.

Wat kun je verwachten, wat zal nooit veranderen

We hebben het bewijs, we hebben de geschiedenis, we hebben de feiten die niet zullen verdwijnen

En mijn lichaam is van jou, en jij bent mijn radar

Het enige wat ik doe is mijn ruimte leegmaken wanneer jouw kussen ik niet kan kussen

Mijn verdriet slaapt niet zwaar, daarom maakt mijn lach niet het geluid dat het altijd maakte

Ik was altijd bang voor dat moment als een droog blad dat de wind vreest,

Ik zou zelfs willen dat ik je kon zien

Ik wou dat ik kon houden van

Ik wou dat ik je kon geven

Ik wou dat ik van je kon houden

Ik wou dat ik je kon geven

Alle stropdassen, alle knuffels

Alle glorie die het huis kenmerkt

Mijn behendigheid om aan je zijde te staan ​​kan niet meer zijn dan een ramp die ik ken

Gemorste haat, verspilde liefde

Als je bedenkt of het zo was, dat het geroosterd was, haalt bij niemand het beste naar boven.

Wat kun je verwachten, wat zal nooit veranderen

We hebben het bewijs, we hebben de geschiedenis, we hebben de feiten die niet zullen verdwijnen

En mijn lichaam is van jou, en jij bent mijn radar

Het enige wat ik doe is mijn ruimte leegmaken als ik je kussen niet kan kussen.