Breathe - 'In The Heights' Original Broadway Company, Mandy Gonzalez

This is my street

I smile at the faces

I’ve known all my life

They regard me with pride

And everyone’s sweet

They say, «You're going places!'

So how can I say that while I was away

I had so much to hide!

«Hey guys, it’s me!

The biggest disappointment you know.»

The kid couldn’t hack it

She’s back and she’s walkin' real slow

Welcome home

Just breathe…

Just breathe—

As the radio plays old forgotten boleros

I think of the days when this city was mine

I remember the praise

«Ay, te adoro, te quiero,»

The neighborhood waved, and

Said, «Nina, be brave and

You’re gonna be fine!»

And maybe it’s me

But it all seems like lifetimes ago

So what do I say to these faces that I used to know?

«Hey, I’m home?»

(Mira Nina)

Hey…

(No me preocupo por ella)

They’re not worried about me

(Mira, allí esta nuestra estrella!)

They are all counting on me to succeed

(Ella sí da la talla!)

I am the one who made it out!

The one who always made the grade

But maybe I should have just stayed home…

When I was a child I stayed wide awake

Climbed to the highest place

On every fire escape

Restless to climb

I got every scholarship

Saved every dollar

The first to go to college

How do I tell them why

I’m coming back home?

With my eyes on the horizon

Just me and the GWB, asking, «Gee Nina, what’ll you be?»

Straighten the spine

Smile for the neighbors

Everything’s fine

Everything’s cool

The standard reply:

«Lots of tests, lots of papers.»

Smile, wave goodbye

And pray to the sky, oh, god…

And what will my parents say?

Can I go in there and say

«I know that I’m letting you down…»

(Mira Nina)

Just breathe…

Dit is mijn straat

Ik glimlach om de gezichten

Ik weet het al mijn hele leven

Ze beschouwen me met trots

En iedereen is lief

Ze zeggen: 'Je gaat ergens heen!'

Dus hoe kan ik dat zeggen terwijl ik weg was

Ik had zoveel te verbergen!

«Hé jongens, ik ben het!

De grootste teleurstelling weet je wel.»

De jongen kon het niet hacken

Ze is terug en ze loopt heel langzaam

Welkom thuis

Haal gewoon adem…

Haal gewoon adem-

Terwijl de radio oude vergeten bolero's speelt

Ik denk aan de dagen dat deze stad van mij was

Ik herinner me de lof

"Ay, te adoro, te quiero,"

De buurt zwaaide, en

Zei: «Nina, wees moedig en

Het komt wel goed!"

En misschien ben ik het

Maar het lijkt allemaal levens geleden

Dus wat moet ik zeggen tegen deze gezichten die ik vroeger kende?

"Hé, ik ben thuis?"

(Mira Nina)

Hoi…

(No me preocupo por ella)

Ze maken zich geen zorgen om mij

(Mira, allí esta nuestra estrella!)

Ze rekenen er allemaal op dat ik zal slagen

(Ella sí da la talla!)

Ik ben degene die het heeft gered!

Degene die altijd het cijfer haalde

Maar misschien had ik gewoon thuis moeten blijven...

Toen ik een kind was, bleef ik klaarwakker

Klom naar de hoogste plaats

Op elke brandtrap

Rusteloos om te klimmen

Ik kreeg elke beurs

Elke dollar bespaard

De eerste die naar de universiteit ging

Hoe vertel ik ze waarom

Ik kom terug naar huis?

Met mijn ogen gericht op de horizon

Alleen ik en de GWB, met de vraag: "Goh Nina, wat wil je zijn?"

Strek de ruggengraat

Glimlach voor de buren

Alles is in orde

Alles is cool

Het standaard antwoord:

«Veel tests, veel papieren.»

Glimlach, zwaai tot ziens

En bid tot de hemel, oh, god...

En wat zullen mijn ouders zeggen?

Kan ik daar naar binnen gaan en zeggen

«Ik weet dat ik je in de steek laat...»

(Mira Nina)

Haal gewoon adem…