Top Notch - Manchester Orchestra

There’s two twin deaf kids and they’ve gotta make

An ungodly decision

They decide which one gets to leave this place

And which one will forsake it, to make it So, the first kid says in his temporal tone,

«I don’t think there’s a way to resolve this.

We should wrap up these towels round our blistering bones.

Wait it out in the closet.»

His brother looks him up and down and prophesied

How all of this should end

Said they’re buried underneath the yard

And no one ever listens… or visits.

All that I know, it’s no way to fix it Did it really matter how it happened when it did?

Cause when it happened, you reacted with an apathetic wind

So she tried to wash it out but that’s a stain that won’t dissolve

And we all believed in ghosts until you walked into the wall

So give up!

All that I know, it’s no way to fix it

Er zijn twee tweelingdove kinderen en ze moeten het maken

Een goddeloze beslissing

Zij beslissen wie deze plek mag verlaten

En welke zal het verlaten, om het te maken. Dus, het eerste kind zegt op zijn tijdelijke toon:

«Ik denk niet dat er een manier is om dit op te lossen.

We moeten deze handdoeken om onze verschroeiende botten wikkelen.

Wacht het af in de kast.»

Zijn broer bekijkt hem van top tot teen en profeteert

Hoe dit allemaal moet eindigen

Zei dat ze begraven waren onder de tuin

En niemand luistert ooit... of komt op bezoek.

Alles wat ik weet, het is geen manier om het te repareren. Maakte het echt uit hoe het gebeurde toen het gebeurde?

Want toen het gebeurde, reageerde je met een apathische wind

Dus probeerde ze het uit te wassen, maar dat is een vlek die niet oplost

En we geloofden allemaal in geesten totdat je tegen de muur liep

Dus geef op!

Alles wat ik weet, is dat het niet kan worden opgelost