Bed Head - Manchester Orchestra

Arguing with the dead

I’m not alone but it sure feels like someone left

Deaf notes and talking heads

Carrying on your debt

Blood on the bed head and volumes we left unsaid

Let 'em talk and let it habit, now I’m afraid you’re alone

Oh my god

Let me relinquish and start to distinguish, my past, and my time

You and I are oil and fire, so

Oh my god

Let me extinguish the habit, the sequence, the loss, in my mind

Now I believe in the ghost

Ghost

Crawling against your skin

Clutching my neck said «It's all supposed to end like this»

You and I are panoramic

Now I’m afraid of the ghost

Oh my god

Let me relinquish and start to distinguish, my past, and my time

There is only love and fire, so

Oh my god

Let me extinguish the habit, the sequence, the loss, in my mind

Now I believe in the…

Right by the entrance, you broke

Finally, reality’s taking its hold

You’re not who you were, but you can’t let it go

You’re not where you’re from, but you’re always alone

So I stick the flag in the ground

I think I know who I’m living for now

I am what I am, same above as the ground

It’s not what I want, but I’m figuring it out

Oh my god

Let me relinquish and start to distinguish, my past, and my time

You and I are holy fire, so

Oh my god

Let me extinguish the habit, the sequence, the loss, in my mind

Now I believe in the ghost

Ghost

Ghost

«…he was teasing, around the town and cried wolf wolf

Everybody came to help, but there was no wolf.»

Ruzie met de doden

Ik ben niet de enige, maar het voelt wel alsof er iemand is vertrokken

Dove noten en pratende hoofden

Uw schuld voortzetten

Bloed op het bedhoofd en de volumes die we niet hebben gezegd

Laat ze praten en laat het wennen, nu ben ik bang dat je alleen bent

O mijn God

Laat me afstand nemen en onderscheid gaan maken tussen mijn verleden en mijn tijd

Jij en ik zijn olie en vuur, dus

O mijn God

Laat me de gewoonte, de volgorde, het verlies, in mijn gedachten doven

Nu geloof ik in de geest

Spook

Tegen je huid kruipen

Ik greep mijn nek en zei: "Het hoort allemaal zo te eindigen"

Jij en ik zijn panoramisch

Nu ben ik bang voor de geest

O mijn God

Laat me afstand nemen en onderscheid gaan maken tussen mijn verleden en mijn tijd

Er is alleen liefde en vuur, dus

O mijn God

Laat me de gewoonte, de volgorde, het verlies, in mijn gedachten doven

Nu geloof ik in de...

Vlak bij de ingang brak je

Eindelijk krijgt de realiteit zijn greep

Je bent niet wie je was, maar je kunt het niet laten gaan

Je bent niet waar je vandaan komt, maar je bent altijd alleen

Dus ik steek de vlag in de grond

Ik denk dat ik nu weet voor wie ik leef

Ik ben wat ik ben, hetzelfde boven als de grond

Het is niet wat ik wil, maar ik kom er wel uit

O mijn God

Laat me afstand nemen en onderscheid gaan maken tussen mijn verleden en mijn tijd

Jij en ik zijn heilig vuur, dus

O mijn God

Laat me de gewoonte, de volgorde, het verlies, in mijn gedachten doven

Nu geloof ik in de geest

Spook

Spook

«…hij was aan het plagen, door de stad en riep wolf wolf

Iedereen kwam helpen, maar er was geen wolf.»