Не знать - МакSим

Допей до дна.

Не плачь, мой свет.

Теперь слова, как в марте снег.

Лети одна.

Узнай ответ.

Его глаза… В них правды нет.

Никогда не станет теплей твоё любимое фото.

Он не станет родней, теперь у зеркала, кто ты?

Называйся смелее, тебе к лицу эти розы;

-

И стихи про любовь стали банальною прозой.

Припев:

Расставаний, слёз довольно,

Мне уже не больно!

Я хочу бежать!

Я хочу дышать свободно, ветер в поле вольный;

И тебя не знать;

и тебя не знать.

Гори огнём Морской причал

И дом чужой, и ты — мой рай.

Лети одна в свой дивный край,

Где храм — река в сырой январь.

Никогда не станет теплей твоё любимое фото.

Он не станет родней, теперь у зеркала, кто ты?

Называйся смелее, тебе к лицу эти розы;

-

И стихи про любовь стали банальною прозой.

Припев:

Расставаний, слёз довольно,

Мне уже не больно!

Я хочу бежать!

Я хочу дышать свободно, ветер в поле вольный;

И тебя не знать;

и тебя не знать.

Расставаний, слёз довольно,

Мне уже не больно!

Я хочу бежать!

Я хочу дышать свободно, ветер в поле вольный;

И тебя не знать;

и тебя не знать.

Допей до дна.

Не плачь, мой свет.

Теперь слова, как в марте снег.

Drink tot op de bodem.

Niet huilen, mijn licht.

Nu zijn de woorden als sneeuw in maart.

Vlieg alleen.

Ontdek het antwoord.

Zijn ogen... Er zit geen waarheid in.

Je favoriete foto wordt nooit warmer.

Hij zal geen familie worden, nu voor de spiegel, wie ben jij?

Wees gedurfder, deze rozen staan ​​je;

-

En gedichten over liefde werden banaal proza.

Refrein:

Afscheid, genoeg tranen

Ik heb geen pijn meer!

Ik wil rennen!

Ik wil vrij ademen, de wind in het veld is vrij;

En om jou niet te kennen;

en ken je niet.

Branden met vuur

En het huis van iemand anders, en jij bent mijn paradijs.

Vlieg alleen naar je wonderbaarlijke land,

Waar de tempel een rivier is in de vochtige januari.

Je favoriete foto wordt nooit warmer.

Hij zal geen familie worden, nu voor de spiegel, wie ben jij?

Wees gedurfder, deze rozen staan ​​je;

-

En gedichten over liefde werden banaal proza.

Refrein:

Afscheid, genoeg tranen

Ik heb geen pijn meer!

Ik wil rennen!

Ik wil vrij ademen, de wind in het veld is vrij;

En om jou niet te kennen;

en ken je niet.

Afscheid, genoeg tranen

Ik heb geen pijn meer!

Ik wil rennen!

Ik wil vrij ademen, de wind in het veld is vrij;

En om jou niet te kennen;

en ken je niet.

Drink tot op de bodem.

Niet huilen, mijn licht.

Nu zijn de woorden als sneeuw in maart.