Знаешь ли ты - МакSим

Я так привыкла жить одним тобой, одним тобой.

Встречать рассвет и слышать, как проснешься не со мной.

Мне стало так легко дышать в открытое окно

И повторять ей лишь одно:

Знаешь ли ты, вдоль ночных дорог

Шла босиком, не жалея ног.

Сердце его теперь в твоих руках,

Не потеряй его и не сломай.

Чтоб не нести вдоль ночных дорог

Пепел любви в руках, сбив ноги в кровь.

Пульс его теперь в твоих глазах,

Не потеряй его и не сломай.

И в январе пусть бьется серый дождь к нему в окно.

Пусть обнимает не меня, но помнит все равно.

И пусть случайно мое имя вслух произнесет,

И пусть молчит, что все же помнит.

А за окном сжигает фонари проклятый дождь.

Мой нежный мальчик, ты прости меня за эту дрожь.

И пусть сквозь слезы прошептала тихое «прощай»,

Не забывай, не забывай.

Знаешь ли ты, вдоль ночных дорог

Шла босиком, не жалея ног.

Сердце его теперь в твоих руках.

Не потеряй его и не сломай.

Чтоб не нести вдоль ночных дорог

Пепел любви в руках сбив ноги в кровь.

Пульс его теперь в твоих глазах.

Не потеряй его и не сломай.

Знаешь ли ты, вдоль ночных дорог

Шла босиком, не жалея ног.

Сердце его теперь в твоих руках.

Не потеряй его и не сломай.

Чтоб не нести вдоль ночных дорог

Пепел любви в руках сбив ноги в кровь.

Пульс его теперь в твоих глазах.

Не потеряй его...

Ik ben zo gewend om door jou te leven, door jou.

Ontmoet de dageraad en hoor hoe je wakker wordt, niet met mij.

Het werd zo gemakkelijk voor mij om door het open raam te ademen

En herhaal haar maar één ding:

Ken je langs de nachtwegen?

Ze liep op blote voeten en spaarde haar voeten niet.

Zijn hart ligt nu in jouw handen

Verlies het niet en breek het niet.

Om niet over de nachtwegen te slepen

As van liefde in de handen, neerslaan van de benen in het bloed.

Zijn hartslag is nu in je ogen

Verlies het niet en breek het niet.

En laat in januari de grijze regen tegen zijn raam slaan.

Laat hem me niet omhelzen, maar onthoud toch.

En laat me per ongeluk mijn naam hardop zeggen,

En laat hem zwijgen, dat herinnert hij zich nog.

En buiten het raam brandt de verdomde regen de lantaarns.

Mijn lieve jongen, vergeef me voor dit beven.

En liet door de tranen een stil afscheid fluisteren,

Niet vergeten, niet vergeten.

Ken je langs de nachtwegen?

Ze liep op blote voeten en spaarde haar voeten niet.

Zijn hart ligt nu in jouw handen.

Verlies het niet en breek het niet.

Om niet over de nachtwegen te slepen

As van liefde in de handen die de benen in het bloed neerslaan.

Zijn hartslag is nu in je ogen.

Verlies het niet en breek het niet.

Ken je langs de nachtwegen?

Ze liep op blote voeten en spaarde haar voeten niet.

Zijn hart ligt nu in jouw handen.

Verlies het niet en breek het niet.

Om niet over de nachtwegen te slepen

As van liefde in de handen die de benen in het bloed neerslaan.

Zijn hartslag is nu in je ogen.

Verlies het niet...