Le pianiste des gares - Maëlle

Un pianiste d’un soir au solfège vagabond

Improvise un départ qui déraille Gare de Lyon

Un pianiste d’occasion siffle sa partition

Il fait valser les valises, il colore les mines grises

Tout seul, le soir, il rêve de gloire

Il joue gare du Nord, gare de Lille, gare de Nantes

On peut l’apercevoir les jours de grand départ

Il joue ses arpèges sur les voies étrangères et jusqu’en Angleterre

Virtuose des chemins d’fer

Ce pianiste a une vie, un bureau, un patron

Il s’appelle Jérémy, Pascal ou bien Simon

Il s’ennuie, tout est gris, son bureau, sa prison

Ont brisé ses envies retombées dans l’oubli

Tout seul, le soir, il ère dans les gares

Il joue gare du Nord, gare de Lille, gare de Nantes

On peut l’apercevoir les jours de grand départ

Il joue ses regrets sur des touches noires et beiges

Il se revoit au collège, mais qui a brisé ses rêves?

Dans le cœur pianiste, y avait un p’tit garçon

Qui rêvait de musique, qui jouait dans le salon

Ils ont dit: «C'est mignon mais reprends ta leçon

Fais tes mathématiques, on connaît la chanson»

Tout seul, le soir, mais c’est trop tard

Il joue gare du Nord, gare de Lille, gare de Nantes

On peut l’apercevoir les jours de grand départ

Il joue son enfance sur des notes oubliés

Ses rêves écrabouillés mais il nous fait rêver

Mais il nous fait rêver

Mais il nous fait rêver

Een pianist van één nacht met muziektheorie van vagebond

Improviseer een vertrek dat Gare de Lyon doet ontsporen

Een tweedehands pianist fluit zijn bladmuziek

Hij walst de koffers, hij kleurt de grijze mijnen

Helemaal alleen, 's nachts, droomt hij van glorie

Hij speelt Gare du Nord, Gare de Lille, Gare de Nantes

Je ziet het op grote vertrekdagen

Hij speelt zijn arpeggio's op buitenlandse tracks en zelfs in Engeland

Spoorwegvirtuoos

Deze pianist heeft een leven, een kantoor, een baas

Zijn naam is Jérémy, Pascal of Simon

Hij verveelt zich, alles is grijs, zijn kantoor, zijn gevangenis

Zijn verlangens hebben verbrijzeld die in de vergetelheid zijn geraakt

Helemaal alleen, 's avonds, dwaalt hij in de stations

Hij speelt Gare du Nord, Gare de Lille, Gare de Nantes

Je ziet het op grote vertrekdagen

Hij speelt zijn spijt op zwarte en beige toetsen

Hij ziet zichzelf op de universiteit, maar wie verbrijzelde zijn dromen?

In het hart van de pianist was er een kleine jongen

Wie droomde van muziek, wie speelde in de woonkamer

Ze zeiden: "Dat is schattig, maar neem je les terug

Doe je wiskunde, we kennen het lied"

Helemaal alleen in de avond, maar het is te laat

Hij speelt Gare du Nord, Gare de Lille, Gare de Nantes

Je ziet het op grote vertrekdagen

Hij speelt zijn jeugd op vergeten noten

Zijn dromen verpletterd, maar hij laat ons dromen

Maar hij laat ons dromen

Maar hij laat ons dromen