La marque - Maëlle

Je cache avec mes cheveux la marque en forme d’adieu d’un baiser trop appuyé

Cette marque sous mon pull noir me brûle de ne plus voir

Tes lèvres, sur moi penchées

Et quand je passe dessus mes doigts, je crois que c’est toi qui m’embrasses

Combien de toi ai-je encore sur moi, dix jours après?

Combien de mois est-ce qu’il faut au corps pour oublier?

J’ai pas compté les mots, ni les heures que j’t’ai donnés

Combien d’années est-ce qu’il faut au cœur pour pardonner?

Je garde sous mon pull noir une marque en forme d’espoir comme un serment au

sang signé

Avant que sur ma peau blanche, cette preuve de notre romance ne soit jamais

effacée

Je la regarde dans le miroir et je crois t’y voir qui m’embrasse

Combien de toi ai-je encore sur moi, dix jours après?

Combien de mois est-ce qu’il faut au corps pour oublier?

J’ai pas compté les mots, ni les heures que j’t’ai donnés

Combien d’années est-ce qu’il faut au cœur pour pardonner?

Ik verberg met mijn haar het afscheidsteken van een te sterke kus

Dit teken onder mijn zwarte trui brandt me om niet meer te zien

Je lippen, leunend over mij

En als ik er met mijn vingers over ga, denk ik dat jij me kust

Hoeveel van jullie heb ik tien dagen later nog bij me?

Hoeveel maanden duurt het voordat het lichaam vergeet?

Ik heb de woorden niet geteld, noch de uren die ik je gaf

Hoeveel jaar duurt het voordat het hart vergeeft?

Ik houd onder mijn zwarte trui een teken in de vorm van hoop als een eed aan de

getekend bloed

Vroeger op mijn blanke huid, zal dit bewijs van onze romance nooit zijn

gewist

Ik kijk naar haar in de spiegel en ik denk dat ik je daar zie kussen

Hoeveel van jullie heb ik tien dagen later nog bij me?

Hoeveel maanden duurt het voordat het lichaam vergeet?

Ik heb de woorden niet geteld, noch de uren die ik je gaf

Hoeveel jaar duurt het voordat het hart vergeeft?