Our Lady Of Pigalle - Madeleine Peyroux

Can I buy you something, can I stroke your hair,

Can I hold your hand and take you somewhere?

You’re a young nobody, you’re a perfect soul,

You’re an empty altar that can make me whole.

Can I take you somewhere, can I wipe your tears,

Can I fill your pockets or befriend you here?

You’re the final offer for the men who call,

My highest hiding place, our lady of Pigalle.

Will you be ascending in this midnight heat

On a flying buttress with stony feet?

In the revolutions we tear down your walls and then

Redeem you, reclaim you, our lady of Pigalle.

You’re a young nobody, I’m a passing glance

In the mad injustice of eternal romance;

Beloved, broken into and caressed,

You will bridge the waters and I’ll give you rest.

In the early hours when the streetlights fade,

For my inquisition and my last crusade,

You’ll be savior, a reason for it all

And I’ll be blessed and favored, our lady of Pigalle.

Will you be ascending in this midnight heat

On a flying buttress with stony feet?

In the revolutions we tear down your walls and then

Redeem you, reclaim you, our Lady of Pigalle.

Up to the places of your heart where souls wrestle angels in the dark

Ten thousand years the scent of life bottled up in you child,

You’re driving men wild!

Can I buy you something, can I wash your feet,

Can I read you poems of my thirsty retreat?

I’m a young nobody, I’m a perfect soul,

I can take you in, I can make you whole.

Will you be ascending in this midnight heat

On a flying buttress with stony feet?

In the revolutions we tear down your walls, and then

Redeem you, reclaim you, our Lady of Pigalle.

Mag ik iets voor je kopen, mag ik door je haar strelen,

Mag ik je hand vasthouden en je ergens heen brengen?

Je bent een jonge niemand, je bent een perfecte ziel,

Je bent een leeg altaar dat me heel kan maken.

Kan ik je ergens mee naartoe nemen, kan ik je tranen afvegen,

Mag ik je zakken vullen of hier vriendschap met je sluiten?

Jij bent het laatste aanbod voor de mannen die bellen,

Mijn hoogste schuilplaats, onze vrouwe van Pigalle.

Ga je opstijgen in deze middernachtelijke hitte?

Op een luchtboog met stenige voeten?

In de revoluties breken we je muren af ​​en dan

Verlos je, win je terug, onze vrouwe van Pigalle.

Jij bent een jonge niemand, ik ben een voorbijgaande blik

In het gekke onrecht van eeuwige romantiek;

Geliefde, ingebroken en gestreeld,

Je zult de wateren overbruggen en ik zal je rust geven.

In de vroege uurtjes als de straatverlichting dooft,

Voor mijn inquisitie en mijn laatste kruistocht,

Je zult de redder zijn, een reden voor dit alles

En ik zal gezegend en begunstigd worden, onze vrouwe van Pigalle.

Ga je opstijgen in deze middernachtelijke hitte?

Op een luchtboog met stenige voeten?

In de revoluties breken we je muren af ​​en dan

Verlos je, win je terug, Onze Lieve Vrouw van Pigalle.

Tot aan de plaatsen van je hart waar zielen met engelen worstelen in het donker

Tienduizend jaar de geur van het leven gebotteld in je kind,

Je maakt mannen wild!

Kan ik iets voor je kopen, mag ik je voeten wassen,

Mag ik je gedichten voorlezen van mijn dorstige retraite?

Ik ben een jonge niemand, ik ben een perfecte ziel,

Ik kan je opnemen, ik kan je heel maken.

Ga je opstijgen in deze middernachtelijke hitte?

Op een luchtboog met stenige voeten?

In de revoluties breken we je muren af, en dan

Verlos je, win je terug, Onze Lieve Vrouw van Pigalle.