It's In Your Blood - Lydia

I can’t stay over you.

It seems we drive forever but can never get away from here,

just one more try.

I’m guessing you are over me, I guess it’s bravery.

Well cause it’s black out the window while you sleep in the passenger seat.

It’s gone.

Oh when it’s always on your mind but you never speak of the name.

It’s in your blood and face and I’m certain it’s fame.

So I stayed out in the car cause the weather had gotten to me.

But its really these road signs and freeways that I can’t take.

This can’t be how you live.

It’s like a, a ball and chain around your waist or this simple state.

Your mind’s sick again.

I’m tasting nothing but 4 words, «please don’t leave me».

And it’s Dark in the winter so your ideas start to sleep.

Well your head is spinning like that carousel,

and I know you’re a mess after 3 or 4.

But if you make it different then we’ll make our way to the surface,

and your favorite place.

Where we sit, and we breath.

cause I know all the words and I sing you everything.

Well they’re just thoughts so go ahead and speak.

So pick out what you like and call me when you’re on the way.

You can spend the night and hope to sleep all day.

For me its just another week, twenty eight was once how I dreamed.

And with your scent on my face I can leave and have you for days.

I still can’t see you.

The summer came and we got lost, all of us.

You are nothing with out her.

I still wont remember your face,

the features mix too well with this alcohol.

So we cover ourselves in your fear,

and stay to watch that moon disappear under these lights.

This city, this city’s screaming at me.

And as you breathe the words I better go.

The sun is up and taking back all the shadows that covered this ground,

and our feet, like a blanket of coal.

Ik kan niet bij je blijven.

Het lijkt alsof we eeuwig rijden, maar we kunnen hier nooit wegkomen,

nog maar een poging.

Ik gok dat je over me heen bent, ik denk dat het moed is.

Nou, want het is zwart uit het raam terwijl je op de passagiersstoel slaapt.

Het is weg.

Oh, als je er altijd aan denkt, maar je spreekt nooit over de naam.

Het zit in je bloed en gezicht en ik weet zeker dat het roem is.

Dus bleef ik buiten in de auto omdat het weer me te pakken had.

Maar het zijn echt deze verkeersborden en snelwegen die ik niet kan nemen.

Dit kan niet zijn hoe je leeft.

Het is als een bal en ketting om je middel of deze simpele staat.

Je geest is weer ziek.

Ik proef niets anders dan 4 woorden, "laat me alsjeblieft niet in de steek".

En het is donker in de winter, dus je ideeën beginnen te slapen.

Nou, je hoofd draait als die carrousel,

en ik weet dat je een puinhoop bent na 3 of 4.

Maar als je het anders maakt, gaan we naar de oppervlakte,

en je favoriete plek.

Waar we zitten en ademen.

want ik ken alle woorden en ik zing alles voor je.

Nou, het zijn maar gedachten, dus ga je gang en spreek.

Dus kies wat je leuk vindt en bel me als je onderweg bent.

Je kunt de nacht doorbrengen en hopen de hele dag te slapen.

Voor mij is het gewoon weer een week, achtentwintig was ooit hoe ik droomde.

En met je geur op mijn gezicht kan ik weggaan en je dagenlang bij me hebben.

Ik kan je nog steeds niet zien.

De zomer kwam en we waren verdwaald, wij allemaal.

Je bent niets zonder haar.

Ik zal me je gezicht nog steeds niet herinneren,

de kenmerken mengen te goed met deze alcohol.

Dus we bedekken ons met je angst,

en blijf om te kijken hoe die maan onder deze lichten verdwijnt.

Deze stad, deze stad schreeuwt tegen me.

En terwijl je de woorden inademt, kan ik maar beter gaan.

De zon is op en neemt alle schaduwen terug die deze grond bedekten,

en onze voeten, als een deken van steenkool.