A Story for Supper - Lydia

This place is going dead.

So snap our picture, let’s go down outside.

You’re so perfect in pink.

Black bracelet, I could never forget,

So let’s drink up tonight.

You say, you say it, it’s running through my veins.

Well please stay safe you’re seventeen.

Limousine will take us to meet the crowds.

Never seen room for mistake, but you best bet out was her.

Dresses and alcohol join.

I’ll bring you back to your car first.

So why we cry?

And we will soon forget.

Now we’re safe, and so sound.

I can hear your heartbeat, she whispers in the car.

Well travel East until you see Ironwood.

Now it’s understood, it’s finally kicked in.

And as we stop by this gathering of fire at the rocks,

I’ve forgotten this whole world, and here’s to one more.

A story told to scare, a tale to replace.

Words of no real meaning and such awful tasteless lips.

Dresses and alcohol join.

I’ll bring you back to your car first.

So why we cry?

[So what’s this day after day?

And you’re emotions so dull.

So what’s this day after day?

And we will soon forget.]

Let’s say we were better than our bodies were found.

And I saw her but, there she goes, and there she goes.

Her bright face, black smile, we can’t change that.

I never knew that a night could end so, so, so, so…

So there we were minutes from making it.

Celebrate we’re finally done and gone.

And though this highway is all too long one more mile to the hotel.

This music’s soft and it sounds so good to me,

Your taste of liquor but who will care.

I almost fought to the death,

Yet death had come to this fight.

Look, look now let’s see who,

One twenty-two I softly worried not saying a word to the driver.

Just sing your favorite verse out of key,

I still think it sounds so good to me.

Let it go…

I bet you love me now, now that you’ve had your drinks,

It’s been fun but it’s always.

This girl, loves fear.

This can wait I can’t stay he said it’s up here on the right

Wait no I don’t know, it’s safe.

Where did you go when.

Now all I see are faces,

Pale to the touch close your eyes and sing, we’re lost.

But the car had to much force to it.

And the road is so unforgiving.

Windows shatter like dust and make glass streets and something for our feet.

But she asked «Can we slow down?»

Traffic is time, so we drove and we drove and we drove.

Cause all we lost was years, oh well, think of this think of me think that.

And we will soon forget.

Say we were

Better than our bodies wre found.

And I saw her but, there she goes and there she goes

Her bright face, black smile, we can’t change that…

So it’s better if I don’t

Say we were better than our bodies were found

Nobody likes, dust on him

And I saw her but, there she goes, and there she goes.

Her bright face, black smile, we can’t change that.

There she goes, and there she goes…

Deze plaats gaat dood.

Dus maak onze foto, laten we naar buiten gaan.

Je bent zo perfect in roze.

Zwarte armband, ik zou nooit vergeten,

Dus laten we vanavond opdrinken.

Je zegt, je zegt het, het stroomt door mijn aderen.

Nou, blijf alsjeblieft veilig, je bent zeventien.

Limousine brengt ons naar de drukte.

Nooit ruimte voor fouten gezien, maar je kunt er maar beter op wedden dat zij het was.

Jurken en alcohol doen mee.

Ik breng je eerst terug naar je auto.

Dus waarom huilen we?

En we zullen het snel vergeten.

Nu zijn we veilig, en zo goed.

Ik hoor je hartslag, fluistert ze in de auto.

Reis naar het oosten tot je Ironwood ziet.

Nu is het begrepen, het is eindelijk ingetrapt.

En terwijl we stoppen bij deze verzameling van vuur bij de rotsen,

Ik ben deze hele wereld vergeten, en hier is er nog een.

Een verhaal verteld om bang te worden, een verhaal om te vervangen.

Woorden zonder echte betekenis en zulke vreselijke smakeloze lippen.

Jurken en alcohol doen mee.

Ik breng je eerst terug naar je auto.

Dus waarom huilen we?

[Dus wat is dit dag in dag uit?

En je emoties zijn zo saai.

Dus wat is dit dag in dag uit?

En we zullen het snel vergeten.]

Laten we zeggen dat we beter waren dan onze lichamen werden gevonden.

En ik zag haar, maar daar gaat ze, en daar gaat ze.

Haar stralende gezicht, zwarte lach, daar kunnen we niets aan veranderen.

Ik heb nooit geweten dat een nacht zo, zo, zo, zo kon eindigen...

Dus daar waren we minuten van het maken.

Vier dat we eindelijk klaar en weg zijn.

En hoewel deze snelweg maar al te lang is, nog anderhalve kilometer naar het hotel.

Deze muziek is zacht en het klinkt zo goed voor mij,

Jouw smaak van likeur, maar wat maakt het uit.

Ik vocht bijna tot de dood,

Toch was de dood in deze strijd gekomen.

Kijk, kijk nu eens kijken wie,

Een tweeëntwintig Ik maakte me zachtjes zorgen dat ik geen woord tegen de chauffeur zei.

Zing gewoon je favoriete couplet uit de toon,

Ik vind het nog steeds zo goed voor me klinken.

Laat het gaan…

Ik wed dat je nu van me houdt, nu je je drankjes hebt gehad,

Het was leuk, maar het is altijd.

Dit meisje houdt van angst.

Dit kan wachten, ik kan niet blijven, hij zei dat het hier rechts is

Wacht nee, ik weet het niet, het is veilig.

Waar ging je wanneer naartoe.

Nu zie ik alleen gezichten,

Bleek om aan te raken, sluit je ogen en zing, we zijn verdwaald.

Maar de auto moest er veel kracht voor zetten.

En de weg is zo meedogenloos.

Ramen breken als stof en maken glazen straten en iets voor onze voeten.

Maar ze vroeg: "Kunnen we het rustiger aan doen?"

Verkeer is tijd, dus we reden en we reden en we reden.

Want alles wat we verloren waren jaren, ach, denk aan dit denk aan mij denk dat.

En we zullen het snel vergeten.

Zeg dat we waren

Beter dan onze lichamen werden gevonden.

En ik zag haar, maar daar gaat ze en daar gaat ze

Haar stralende gezicht, zwarte lach, daar kunnen we niets aan veranderen...

Dus het is beter als ik dat niet doe

Stel dat we beter waren dan onze lichamen werden gevonden

Niemand houdt van, stof op hem

En ik zag haar, maar daar gaat ze, en daar gaat ze.

Haar stralende gezicht, zwarte lach, daar kunnen we niets aan veranderen.

Daar gaat ze, en daar gaat ze...