The Home Stretch - Loudon Wainwright III

If the day off doesn’t get you

Then the bad reviewer does

At least you’ve been a has-been

And not just a never-was

And you know it’s not a mountain

But no mole hill is this big

And you promise to quit drinking

As you light another cig

Once again you’re in the home stretch

But you’re not sure where you live

You recall a small apartment

And a government you give

Large amounts of money to

So you’re allowed to stay

And rest until you’re well enough

To leave again and play

You are making human contact

With the postcards that you send

To the children of your ex-wives

And a woman, your girlfriend

Who is living in a city

Thousands of miles away

That is full of young male models

Not all of whom are gay

In the meanwhile you’ve stopped writing songs

There’s nothing left to say

You’d like to get your old job back

And mow lawns again one day

But you keep lifting up your left leg

Sticking out your tongue

There’s nothing else that you can do

And you’re too old to die young

Too many beds, too many towns

Not much to declare zones

London broils and tuna melts

On dirty microphones

Sound man’s fallin' fast asleep

The light man’s been up for day

The club owner and arithmetic

Have long since parted ways

As for the lovely audience

Tonight they’re rather cold

But they’re prepared to listen

All they have to be is told

If the day off doesn’t get you

Then the bad reviewer does

At least you’ve been a has-been

And not just a never-was

Als de vrije dag je niet pakt

Dan doet de slechte recensent dat wel

Je bent in ieder geval een 'has-been' geweest

En niet zomaar een 'nooit-was'

En je weet dat het geen berg is

Maar geen enkele molshoop is zo groot

En je belooft te stoppen met drinken

Terwijl je nog een sigaret opsteekt

Je bent weer in de thuissituatie

Maar je weet niet zeker waar je woont

Je herinnert je een klein appartement

En een regering die je geeft

Grote hoeveelheden geld naar

Je mag dus blijven

En rust tot je goed genoeg bent

Om weer te vertrekken en te spelen

Je maakt menselijk contact

Met de ansichtkaarten die je verstuurt

Aan de kinderen van uw ex-vrouwen

En een vrouw, je vriendin

Wie woont er in een stad?

Duizenden mijlen verder

Dat staat vol met jonge mannelijke modellen

Niet allemaal die homo zijn

Ondertussen ben je gestopt met het schrijven van liedjes

Er valt niets meer te zeggen

U wilt uw oude baan terugkrijgen

En op een dag weer gazons maaien

Maar je blijft je linkerbeen optillen

Je tong uitsteken

Er is niets anders dat u kunt doen

En je bent te oud om jong te sterven

Te veel bedden, te veel steden

Niet veel om zones te declareren

London broils en tuna melts

Op vuile microfoons

Geluid man valt snel in slaap

De lichtman is al een dag wakker

De clubeigenaar en rekenkunde

Zijn al lang uit elkaar

Wat betreft het lieve publiek

Vanavond zijn ze best koud

Maar ze zijn bereid om te luisteren

Alles wat ze moeten worden verteld, wordt verteld

Als de vrije dag je niet pakt

Dan doet de slechte recensent dat wel

Je bent in ieder geval een 'has-been' geweest

En niet zomaar een 'nooit-was'