Our Own War - Loudon Wainwright III

Hostilities ended, nobody cared

Anymore for the war, so a truce was declared

So it ends in surrender, then there’s peace at least

Arms are withdrawn and fire is ceased

To stay in a skirmish one needs appetite

Two need desire to keep up a fight

But when appetite’s off and desire is gone

Then the fire is held and arms are withdrawn

When losses and wounds are grievous and gory

When the battle is pitched, in the field there is glory

When hearts just aren’t in it, retreat leads to rout

And arms are laid down and the fire goes out

We remember the ones who run out of dumb luck

Monuments are erected and statues are struck

But we tend to forget if and when we forgive

And the survivors survive but they never quite live

As for our own war, yes, I recall it well

Just what it was like our own personal hell

I’ve forgotten the good times, heaven’s so vague

But I remember the battles

Oh, how they raged!

When losses and wounds are grievous and gory

When the battle is pitched, in the field there is glory

When hearts just aren’t in it, retreat leads to rout

And arms are laid down and the fire goes out

De vijandelijkheden eindigden, het kon niemand iets schelen

Niet meer voor de oorlog, dus er werd een wapenstilstand afgekondigd

Dus het eindigt in overgave, dan is er tenminste vrede

Wapens worden ingetrokken en vuur wordt gestaakt

Om in een schermutseling te blijven heb je eetlust nodig

Twee hebben verlangen nodig om te blijven vechten

Maar als de eetlust weg is en het verlangen weg is

Dan wordt het vuur vastgehouden en worden de armen teruggetrokken

Wanneer verliezen en wonden zwaar en bloederig zijn

Wanneer de strijd wordt gestreden, is er in het veld glorie

Als harten er gewoon niet in zitten, leidt terugtrekken tot verlies

En de armen worden neergelegd en het vuur gaat uit

We herinneren ons degenen die geen dom geluk meer hebben

Monumenten worden opgericht en standbeelden worden geslagen

Maar we hebben de neiging om te vergeten of en wanneer we vergeven

En de overlevenden overleven, maar ze leven nooit helemaal

Wat betreft onze eigen oorlog, ja, ik herinner het me nog goed

Net hoe het was als onze eigen persoonlijke hel

Ik ben de goede tijden vergeten, de hemel is zo vaag

Maar ik herinner me de gevechten

O, wat waren ze woedend!

Wanneer verliezen en wonden zwaar en bloederig zijn

Wanneer de strijd wordt gestreden, is er in het veld glorie

Als harten er gewoon niet in zitten, leidt terugtrekken tot verlies

En de armen worden neergelegd en het vuur gaat uit