Winter's Song - Lost Children

Cold Rain is falling down

Drowns all the weeds and the flowers.

Rushes underground

Clears away the trash in the gutter

Hear the bells they sing out

Signaling the death of an hour.

I close the latch and run down,

Meet night’s breath hopeless and sour.

Out to the street now, I

Take the B48 downtown.

Wait on the steps, alone

But she’s never coming home…

Is she?

The leaves are falling from the trees

A shadow covers Himrod street

A frozen body sinking down

With winter song’s still crying out

Now sheets of mirrored ice,

Are shimmering in the street lamp’s light.

I wander through the night

Seeing through unfamiliar eyes

The leaves are falling from the trees

A shadows covers Himrod street

A frozen body sinking down

With winter song’s still crying out

Maybe hidden still,

At the bottom of some culvert

Pockets lined with stones,

And lungs with icy water,

Could the thawing of the springtime possibly uncover,

The path which last you took,

And more, what made you wander?

Or will there never be an end?

Yes, blood runs down the feathers!

Euphoria!

Ephemeral inamorata!

Koude regen valt naar beneden

Verdrinkt al het onkruid en de bloemen.

Haast ondergronds

Ruimt de prullenbak op in de goot

Hoor de klokken die ze zingen

Signalering van de dood van een uur.

Ik sluit de grendel en ren naar beneden,

Ontmoet de nachtelijke adem hopeloos en zuur.

Nu de straat op, ik

Neem de B48 naar het centrum.

Wacht op de trap, alleen

Maar ze komt nooit thuis...

Is ze?

De bladeren vallen van de bomen

Een schaduw bedekt de Himrod-straat

Een bevroren lichaam dat naar beneden zakt

Terwijl het winterlied nog steeds schreeuwt

Nu bladen van gespiegeld ijs,

Glinsteren in het licht van de straatlantaarn.

Ik dwaal door de nacht

Door onbekende ogen kijken

De bladeren vallen van de bomen

Een schaduw bedekt de Himrod-straat

Een bevroren lichaam dat naar beneden zakt

Terwijl het winterlied nog steeds schreeuwt

Misschien nog verborgen,

Onderaan een duiker

Zakken bekleed met stenen,

En longen met ijskoud water,

Zou het ontdooien van de lente mogelijk kunnen onthullen,

Het pad dat je het laatst nam,

En meer, wat deed je dwalen?

Of komt er nooit een einde aan?

Ja, het bloed loopt langs de veren!

Euforie!

Kortstondige inamorata!