Uniform of Snow - Lost Children

We caught the sky opening,

Two golden streaks

They disappeared, heat spilled from the shapes,

All at once dead and living.

Do those lines still follow you?

Still follow you?

A distant place, rendered flat on this page.

It’s as though nothing was real.

Who could possibly share what we’d seen,

And who would believe?

That moment stole my breath away

Just one silent touch

A pale hand caressing my face

A voice insistent and low

My friend, this is the end;

Just turn round and go.

Maybe there never was

Anything at all.

Do those lines still follow you?

Still follow you?

My friend, this is the end,

Just turn round and go.

Lay me down to rest

Shrouded in the snow.

My friend, this is the end.

We never learned anything at all.

We vingen de opening van de hemel,

Twee gouden strepen

Ze verdwenen, warmte stroomde uit de vormen,

Alles tegelijk dood en levend.

Volgen die regels je nog steeds?

Volg je je nog steeds?

Een verre plaats, plat weergegeven op deze pagina.

Het is alsof niets echt was.

Wie zou kunnen delen wat we hadden gezien,

En wie zou geloven?

Dat moment stal mijn adem weg

Slechts één stille aanraking

Een bleke hand die mijn gezicht streelt

Een aanhoudende en lage stem

Mijn vriend, dit is het einde;

Gewoon omdraaien en gaan.

Misschien was er nooit

Helemaal niets.

Volgen die regels je nog steeds?

Volg je je nog steeds?

Mijn vriend, dit is het einde,

Gewoon omdraaien en gaan.

Leg me neer om te rusten

Gehuld in de sneeuw.

Mijn vriend, dit is het einde.

We hebben helemaal niets geleerd.