Cruel - Lost Children

At dusk, the beasts are out,

They slip through the crumbling walls into the town.

From my rooftop I look down,

See the frenzied crowds are all around.

There is no sense to be made anyhow.

We can hide for a while but they’ll come back around.

The machines keep on pushing and pushing away,

Sooner or later we’ll all end up in their wake.

Cruel.

Why’s it have to be so cruel?

It seems so cruel.

Why’s it have to be so cruel?

A river carves it’s way to the ocean, if it’s given time.

They can tear me limb from limb, but I never going to die!

I’ll never die, I’ll never die, I’ll never die, I’ll never die,

I’ll never die, I’ll never die, I’ll never die, I’ll never die!

(laughter)

Cruel.

Why’s it have to be so cruel?

It seems so cruel.

Why’s it have to be so cruel?

In de schemering zijn de beesten uit,

Ze glippen door de afbrokkelende muren de stad in.

Vanaf mijn dak kijk ik naar beneden,

Zie de waanzinnige drukte overal zijn.

Het heeft hoe dan ook geen zin.

We kunnen ons een tijdje verstoppen, maar ze komen terug.

De machines blijven duwen en duwen,

Vroeg of laat komen we allemaal in hun kielzog terecht.

Wreed.

Waarom moet het zo wreed zijn?

Het lijkt zo wreed.

Waarom moet het zo wreed zijn?

Een rivier baant zich een weg naar de oceaan, als het tijd heeft.

Ze kunnen me van ledematen scheuren, maar ik ga nooit dood!

Ik zal nooit sterven, ik zal nooit sterven, ik zal nooit sterven, ik zal nooit sterven,

Ik zal nooit sterven, ik zal nooit sterven, ik zal nooit sterven, ik zal nooit sterven!

(gelach)

Wreed.

Waarom moet het zo wreed zijn?

Het lijkt zo wreed.

Waarom moet het zo wreed zijn?