L'Accalmie - Lorie

Si les fantomes qui nous hantent

Toutes ces peurs depuis l’enfance

C’est des histoires…

Pourquoi des images viennent

Quand nos journées s'éteignent

Toi eclaire moi

On a beau fermer les yeux

Se blottir dans un creux

Aller mieux

Oui mais voila

Y’a toujours un visage blème

Un regard couvert de haine

Une guerre que l’on combat

On a beau faire tomber le masque

Essuyer nos larmes

Quand le doute s’installe

Toi tu me dis dors ma vie

N’ai pas peur je veille sur tes nuits

Je vois cette lumiere qui nous unit

Quand je suis dans tes bras c’est l’accalmie

Suffirait d’une etincelle

D’une promesse a l’oreille

Pour qu’on y croit

D’une epaule qui nous soulève

D’un baiser qui nous rappelle

Ce qu’on ne voit pas

Et quand tournent dans nos têtes

Ces angoisses qui nous guettent

On se moque bien

D’avoir tous un ange gardien

Une ligne de chance en main

Une bonne etoile

On laisse tomber toutes nos envies

Sans pourvoir faire le vide

Qui hante nos insomnies

Toi tu me dis dors ma vie

N’ai pas peur je veille sur tes nuits

Je vois cette lumiere qui nous unit

Quand tu es dans mes bras c’est l’accalmie

Tant que l’amour nous protège

De toutes ces idées noires

Et tant que nos coeur se serrent

Je peut l’apercevoir

Je l’entends, je le lis

Toi, …

Tu me dis

Toi,… tu me dis…

Dors ma vie

N’ai pas peur je veille sur tes nuits

Je vois cette lumiere qui nous unit

Quand tu es dans mes bras c’est l’accalmie

Dors ma vie

Quand tu es dans mes bras c’est l’accalmie

Je vois cette lumiere qui nous unit

Quand tu es dans mes bras c’est l’accalmie

Als de geesten die ons achtervolgen

Al deze angsten sinds de kindertijd

Het zijn verhalen...

Waarom komen er foto's

Wanneer onze dagen vervagen

Jij verlicht mij

We kunnen onze ogen sluiten

Kruip in een holte

Beter worden

Ja maar hier

Er is altijd een bleek gezicht

Een blik bedekt met haat

Een oorlog die we vechten

We kunnen het masker laten vallen

Veeg onze tranen weg

Wanneer twijfel toeslaat

Je zegt me dat ik mijn leven moet slapen

Wees niet bang dat ik over je nachten waak

Ik zie dit licht dat ons verenigt

Als ik in je armen ben, is het rustig

Een vonk zou voldoende zijn

Van een belofte in het oor

om geloofd te worden

Met een schouder die ons optilt

Van een kus die ons doet denken

Wat we niet zien

En wanneer draaien in onze hoofden

Deze zorgen die ons te wachten staan

Het maakt ons niet uit

Om allemaal een beschermengel te hebben

Een gelukslijn in de hand

Een goede ster

We laten al onze verlangens los

Zonder te kunnen legen

Die onze slapeloosheid achtervolgt

Je zegt me dat ik mijn leven moet slapen

Wees niet bang dat ik over je nachten waak

Ik zie dit licht dat ons verenigt

Als je in mijn armen bent, is het kalm

Zolang liefde ons beschermt

Van al deze donkere gedachten

En zolang onze harten zinken

ik kan het zien

Ik hoor het, ik lees het

Jij, …

Vertel jij mij het

Jij... je vertelt me...

slaap mijn leven

Wees niet bang dat ik over je nachten waak

Ik zie dit licht dat ons verenigt

Als je in mijn armen bent, is het kalm

slaap mijn leven

Als je in mijn armen bent, is het kalm

Ik zie dit licht dat ons verenigt

Als je in mijn armen bent, is het kalm