Con hojas de menta - Lole Y Manuel

Sentao en el rio

Sobre un viejo tronco

Vi que un pajarillo quería cantar

Pero estaba ronco

Lloraba de pena

Lloraba de pena

Y en mis manos le di de beber

Agüita del río con hojas de menta

Una rosa lloraba por un clavel

Y pa que no sufriera fui y la corté

Y al poco tiempo fui a aquel lugar

Y el clavel se había muerto de soleá

Si yo pudiera

Mover las manillas

Del reloj del tiempo

Estaría a tu verita

En este momento

¡Ay, quién pudiera

Ay, quien pudiera

Cerrar los ojitos

Y que el tiempo pasara

Cuando yo mis ojos abriera!

¿Por qué me queé prendia

En el negro de tus ojos?

Tú quisiste que bailara

A tu aire y a tu antojo

¿Por qué me quieres parar

Si no se para la tierra

Ni los cielos ni la mar?

Lelolalialo leee lelolalialo laaaa…

Ik zat in de rivier

Op een oude koffer

Ik zag dat een vogeltje wilde zingen

maar hij was hees

Ik huilde van verdriet

Ik huilde van verdriet

En in mijn handen gaf ik hem te drinken

Rivierwater met muntblaadjes

Een roos riep om een ​​anjer

En zodat ze niet zou lijden, ging ik haar snijden

En kort daarna ging ik naar die plek

En de anjer was gestorven aan soleá

Als ik kon

beweeg de handgrepen

van de klok des tijds

Ik zou bij je verita zijn

Nu

oh wie zou kunnen?

oh wie zou kunnen?

sluit je ogen

en die tijd gaat voorbij

Toen ik mijn ogen opende!

Waarom werd ik ingeschakeld?

In het zwart van je ogen?

je wilde dat ik dans

Op uw gemak en naar uw zin

waarom wil je me stoppen?

Als de aarde niet stopt

Noch de lucht, noch de zee?

Lelolalialo leee lelolalialo laaaa...