Il sulografo e la principessa ballerina - Lo Stato Sociale

Parole parole parole

Soltanto fiumi che vanno da sole

Che non so afferrare

Che è facile dirle senza pensare e guardare altrove

Le luci del palco mi fanno sudore

Il tuo sguardo vergognare forte

Conosci un altro modo per fregare la morte a parte le brutte canzoni da

parafrasare

Ho le gambe imbranate, il fumo alle tempie come un toro ubriaco

Di cocktail da tonici se ti avessi sfuggito non l’avrei fatto

Sembrava ieri

Sembrava adesso

Sembrava lo stesso di quando bambino aggrappato

Alle nuvole chiedevo un passaggio per un mondo fragile

Invece rimango inchiodato ai tuoi occhi, inediti

Infilzati nei miei come banderillas

Come corde di rame che portano di ritorno la corrente

E una carovana di equilibristi sloveni ubriachi brinda al nostro incontro

Sbagliandosi lungo le corde tesissime elettriche

Chiudi che c'è corrente

Che io giuro che smetto di bere

Che tua madre ti vorrebbe dal parrucchiere

Che tu dici che hai solo i capelli crespi

Che tanto lo sai di avere il potere di essere qualsiasi ma non lo usi

E ritorni a guardare ogni volta che mi tiri un baffo con il pensiero

E sei un maledetto chirurgo

E io un malato di sudore dai fari che mi tornano a scaldare

In mancanza della tua mancanza

Che gli altri tornano a guardare me che non so più che cosa cantare, davvero

Mi porti lontano

Mi porti a guardare il cielo cadere

A bruciare un contratto

A fumare la vertigine sui pali della luce

Mi dici mi piace sentirti parlare dire le cose

Che sono vere anche se sono dei luoghi comuni

E allora capisco che non sono nei buoni

Per nulla migliori di una serie televisiva adolescenziale

Che il punto non è dire la verità ma dirla male

E allora te lo voglio dire

Senza dirla per luogo comune

Che la violenza sulla violenza è una buona ragione

Che più volte ho pensato di voler sparare

Che il coraggio non ce l’ho altrimenti non sarei bravo a parole

Che si scrive per non leggere e si parla per non ascoltare

E la democrazia è questa cosa qui, non un’altra ideale

E ha rotto i coglioni e odio cantare

E odio i cantanti che fingono di piangere e gli attori che fingono di arrossire

E se canti a squarciagola una mia canzonetta sospetto

Che tu non abbia di meglio da dire, o da scopare

Odio la musica balcanica ai capodanni

E quella giacchetta la odierei se avessi un po' di gusto

Un po' di interesse per il vestire

Ma forse sono solo stanco delle persone, dei cani

Delle puttane che piangono sui giornali, dei giornalisti che ne fanno eroine

Dei referendum a ricatto nelle fabbriche dei padroni che esistono ancora

E pure gli operai, i proletari, i tiranni, le guerre, le stragi di stato

L’amianto, la repressione, lo squadrismo della nostra polizia statale

L’avresti mai detto per luogo comune che avresti

Vissuto nella stessa sbilenca mezza stagione

Che ti ha portato in coda con altre persone

A firmare un assegno di disoccupazione in mezzo al trionfo di un grande

Paese industriale

Ma tu torna a ballare bella come non esistesse alcuna speranza

Come la luce di una bottiglia di notte nel mare

Nuova stella polare per un battello etilico nella grazia tentennante e perduta

Che mai giuro ci avevo pensato

Che mai giuro mi sarebbe capitato

Di avere paura del mare al punto da scegliere di annegarci

Per togliermi il pensiero

Che poi, la scelta la fai tu

Tirandomi un baffo

Con un pensiero non sempre intelligente

Ma profondo come il relitto che

È il mio ottimismo in alta stagione balneare

Ti ho toccato il culo e abbiamo riso

Il tuo culo frega la morte al tavolo in trattative con la felicità

Vorrei fosse il mio sindacato

Vorrei non averti mai baciato

Vorrei non aver detto questa cosa

Vorrei averlo sempre fatto

Tu vendi la droga

Io neanche bevo il caffè

Un matrimonio consumato tra un silografo e la principessa ballerina

E mi lasci contro il muro

Come un arrampicatore sociale qualsiasi

Sì, ti ho sognato

Sì, l’ho rifatto

Lo rifarò che lo so

Come sia capitato lo giuro

Ma ti amo lo giuro che davvero

Che lo so che sono un bugiardo davvero

Ma davvero ti amo e vaffanculo

Che una verità per luogo comune di nuovo me l’hai fatta dire ma è vera

Ti amo e vaffanculo

Ora mi sento più leggero

Woorden woorden woorden

Alleen rivieren die vanzelf gaan

Wat ik niet weet te vatten

Wat gemakkelijk te zeggen is zonder na te denken en ergens anders te zoeken

De podiumlichten laten me zweten

Je blik beschaamd sterk

Je kent een andere manier om de dood te bedriegen, afgezien van slechte liedjes van

parafrase

Mijn benen zijn onhandig, rook in mijn slapen als een dronken stier

Tonic cocktails als ik aan je was ontsnapt, had ik het niet gedaan

Het voelde als gisteren

Het leek nu

Het zag er hetzelfde uit als wanneer de baby zich vastklampte

Ik vroeg de wolken om een ​​doorgang naar een fragiele wereld

In plaats daarvan blijf ik aan je ogen genageld, ongepubliceerd

Blijf bij de mijne als banderillas

Als koperen touwen die de stroom terugvoeren

En een karavaan dronken Sloveense equilibristen proost op onze ontmoeting

Het gaat fout langs de zeer strakke elektrische snaren

Sluit af dat er stroom is

Dat ik zweer dat ik zal stoppen met drinken

Dat je moeder je graag bij de kapper zou willen hebben

Dat je zegt dat je alleen kroeshaar hebt

Je weet dat je de macht hebt om iemand te zijn, maar je gebruikt het niet

En elke keer als je een snor naar me gooit met de gedachte, ga je weer kijken

En je bent een verdomde chirurg

En ik ben het zweet beu van de koplampen die terugkeren om me te verwarmen

Bij afwezigheid van uw afwezigheid

Dat de anderen terugkomen om naar mij te kijken die niet meer weten wat ze moeten zingen, echt waar

Je neemt me mee

Je neemt me mee om de lucht te zien vallen

Een contract verbranden

Om de duizeligheid op de lichtmasten te roken

Je zegt me dat ik het leuk vind om je over dingen te horen praten

Die waar zijn, ook al zijn het clichés

En dan begrijp ik dat ik niet in de goede ben

Helemaal niet beter dan een tv-serie voor tieners

Dat het er niet om gaat de waarheid te vertellen, maar om het verkeerd te zeggen

Dus ik wil je vertellen

Zonder het te zeggen voor alledaags

Dat geweld boven geweld een goede reden is

Waarvan ik meerdere keren dacht dat ik wilde schieten

Ik heb de moed niet anders zou ik niet goed zijn in woorden

We schrijven om niet te lezen en we spreken om niet te luisteren

En democratie is dit ding hier, niet een ander ideaal

En hij brak mijn ballen en ik haat zingen

En ik haat zangers die doen alsof ze huilen en acteurs die doen alsof ze blozen

En als je een verdacht lied van mij hardop zingt

Of je nu niets beters te zeggen hebt, of te neuken

Ik haat Balkanmuziek op nieuwjaar

En dat jasje zou ik haten als ik een beetje smaak had

Een beetje interesse in verkleden

Maar misschien ben ik gewoon moe van mensen, van honden

Hoeren die huilen in de kranten, journalisten die heldinnen van ze maken

Referenda tegen chantage in de fabrieken van de bazen die nog bestaan

En ook de arbeiders, de proletariërs, de tirannen, de oorlogen, de moordpartijen van de staat

Asbest, repressie, de squadrons van onze staatspolitie

Je zou het nooit met een cliché hebben gezegd dat je dat zou hebben gedaan

Leefde in hetzelfde scheve middenseizoen

Waardoor je in de rij stond met andere mensen

Om een ​​werkloosheidscheque te ondertekenen te midden van de triomf van een groot man

Industrieel land

Maar je gaat terug naar dansen zo mooi als er geen hoop was

Als het licht van een fles 's nachts in de zee

Nieuwe North Star voor een ethylboot in weifelende en verloren gratie

Ik zweer dat ik er nooit over nagedacht heb

Dat ik nooit zweer dat het mij zou overkomen

Bang zijn voor de zee tot het punt dat je ervoor kiest erin te verdrinken

Om mijn gedachten te verzetten

Wat dan, de keuze is aan jou

Snor trekken

Met een gedachte die niet altijd intelligent is

Maar zo diep als het wrak dat

Het is mijn optimisme in het hoge badseizoen

Ik raakte je kont aan en we lachten

Je kont zuigt de dood aan tafel in onderhandelingen met geluk

Ik wou dat het mijn vakbond was

Ik wou dat ik je nooit had gekust

Ik wou dat ik dat niet had gezegd

Ik wou dat ik dat altijd deed

Jij verkoopt drugs

Ik drink niet eens koffie

Een volmaakt huwelijk tussen een houthakker en de ballerinaprinses

En laat me tegen de muur staan

Zoals elke sociale klimmer

Ja, ik heb van je gedroomd

Ja, ik heb het weer gedaan

Ik zal het opnieuw doen dat ik weet

Hoe het gebeurde, ik zweer het

Maar ik hou van je, ik zweer het echt

Ik weet dat ik inderdaad een leugenaar ben

Maar ik hou echt van je en neuk je

Dat je me weer een waarheid door cliché liet zeggen, maar het is waar

Ik hou van je en neuk je

Ik voel me nu lichter