Winter Life - Listener, Dan Smith

God Blessed America with a money making scheme.

Let’s all prostitute a tragedy, give it a universal theme.

Your as evil as maleficent, smiling at the feeling you get,

when the ice-cycles pierce through your chest and arteries.

But it’s the moment of revelation that I revel in.

When the heat of understanding melts your oppressors,

and leaves holes for windows for all to gawk at your discarded dreams.

Rapid eye moving far away from your aggressors and foes.

On stage your life is a mellow dramatic kabuki,

and in my opinion you’ve dressed yourself in the most attractive kimono.

Acting out the part of an MC saying poetry so meaningful.

And when you’re not around yourself you’ve managed to erase self without help.

I see thousands of sponges emaciated into piles of gun powder.

Threatening suicide which in turn would kill this guy.

Dried up from a drought of rain to fill insides.

Can you see them searching on hands and knees.

Looking for the first thing to pour into their chapped parched brains.

Washed into the shallows, content with just being knee deep.

What am I trying to say?

what are you trying to listen to?

It’s not my fault this media has made it to your home,

and is now permeating through your living room.

Maybe I’m just a poser and everyone else is for real,

or maybe I really do measure up short, and all this time I thought I had to

kneel.

This frostbite is starting to cause permanent damage.

God zegende Amerika met een plan om geld te verdienen.

Laten we allemaal prostitueren een tragedie, geef het een universeel thema.

Je bent zo slecht als kwaadaardig, lachend om het gevoel dat je krijgt,

wanneer de ijscycli je borst en slagaders doorboren.

Maar het is het moment van openbaring waar ik van geniet.

Wanneer de hitte van het begrip je onderdrukkers doet smelten,

en laat gaten achter voor ramen zodat iedereen naar je afgedankte dromen kan staren.

Snel oog beweegt ver weg van je agressors en vijanden.

Op het podium is je leven een zachte dramatische kabuki,

en naar mijn mening heb je jezelf gekleed in de meest aantrekkelijke kimono.

De rol spelen van een MC die poëzie zegt die zo betekenisvol is.

En als je niet in de buurt bent, ben je erin geslaagd om jezelf te wissen zonder hulp.

Ik zie duizenden sponzen uitgehongerd tot stapels buskruit.

Dreigen met zelfmoord die op zijn beurt deze man zou doden.

Opgedroogd door een droogte van regen om de binnenkant te vullen.

Zie je ze op handen en knieën zoeken?

Op zoek naar het eerste dat in hun gekloofde, uitgedroogde hersenen stroomt.

Weggespoeld in het ondiepe water, tevreden met alleen maar kniediep te zijn.

Wat probeer ik te zeggen?

waar probeer je naar te luisteren?

Het is niet mijn schuld dat deze media je huis hebben bereikt,

en dringt nu door in je woonkamer.

Misschien ben ik gewoon een poser en is iedereen echt,

of misschien meet ik echt te kort, en al die tijd dacht ik dat ik moest

knielen.

Deze bevriezing begint permanente schade te veroorzaken.