Vieux temps - Les Ogres De Barback

Dans ces moments là si simple est la terre

Tant d’années de vie commune, si peu de temps pour le trépas

On se souvient si souvent du vieux temps et des amants

Adieu toi qui fut mon aimée, va sous terre et tes six pieds

On se souvient si souvent du vieux temps et des amants

De nos pardons bien mérités, de nos colères injustifiées

A vrai dire pour être d’accord, sans mentir j’ai connu d’autres corps

Je les revois seul dans ce lit de marguerites et de lilas

Dieu, j’offrirai tout mon sang pour le vieux temps de ces amants

Je n’ai jamais autant ri que dans ces souvenirs là

Dieu j’offrirai tout mon sang pour le vieux temps de ces amants

Pardonnerez — vous nos pêchers, nous qui en avons tant profités

J’ai bu tant de tes paroles, t'écoutant des heures, comme ça

Le silence à présent me rend folle, chantes tu autant au delà?

Mon cœur empli de ces baisers, du vieux temps et des amants

A présent ne peut s’expliquer la grisaille et les tourments

Mon cœur empli de ces baisers, du vieux temps et des amants

N’a jamais voulu détacher les paroles versées et le sang

A part ça rien d’anormal, d’ailleurs je ne suis pas si folle

Pas de quoi écrire de journal, pas de quoi faire de protocole

Les gribouillis et les «je t’aime» du vieux temps et des amants

Sont écrit dans des livres à poèmes que l’on ne fait qu'à seize ans

Les gribouillis et les «je t’aime» du vieux temps et des amants

Sont eux qui ont fait la bohème que l’on ne vit qu'à vingt ans

Mais ne nous attardons pas sur cette simple terre

Sur tant d’années de vie commune, sur la peur du trépas

On se souviendra souvent, du vieux temps et des amants

Cette vie où l’on s’est aimé, cette terre et ses six pieds

Et il reviendra sûrement, le vieux temps des amants

Où l’on pourra s’aimer sur cette terre injustifiée

Et il reviendra sûrement le vieux temps des amants

Et l’on pourra s’aimer et sans se justifier

In tijden als deze is de aarde zo eenvoudig

Zoveel jaren samen, zo weinig tijd voor de dood

Oude tijden en geliefden worden zo vaak herinnerd

Vaarwel jij die mijn geliefde was, ga ondergronds en je zes voet

Oude tijden en geliefden worden zo vaak herinnerd

Van onze welverdiende vergeving, van onze ongerechtvaardigde woede

Om eerlijk te zijn, om eerlijk te zijn, ik heb andere lichamen gekend

Ik zie ze alleen in dit bed van madeliefjes en seringen

God, ik zal al mijn bloed offeren voor de oude tijd van deze geliefden

Ik heb nog nooit zo gelachen als in deze herinneringen

God, ik zal al mijn bloed offeren voor de oude tijd van deze geliefden

Vergeef - jullie onze zondaars, wij die zoveel hebben geprofiteerd

Ik heb zoveel van je woorden gedronken, urenlang naar je geluisterd, zoals dit

De stilte maakt me nu gek, zing je zoveel verder?

Mijn hart vulde zich met die kussen, oude tijden en geliefden

Kan nu de grijsheid en de kwellingen niet verklaren

Mijn hart vulde zich met die kussen, oude tijden en geliefden

Wilde nooit de woorden vergoten en het bloed losmaken

Verder niets bijzonders, trouwens, zo gek ben ik niet

Geen journaal, geen protocol

De doodles en "I love you" van vroeger en geliefden

Zijn geschreven in poëzieboeken die je pas op je zestiende doet

De doodles en "I love you" van vroeger en geliefden

Zijn zij degenen die het bohemien leven hebben gemaakt dat je pas op je twintigste leeft?

Maar laten we niet stilstaan ​​bij deze simpele aarde

Op zoveel jaren van samenleven, op de angst voor de dood

We zullen vaak herinneren, oude tijden en geliefden

Dit leven waarin we van elkaar hielden, deze aarde en haar zes voet

En het zal zeker terugkeren, de oude dagen van geliefden

Waar we van elkaar kunnen houden op deze onrechtvaardige aarde

En zeker zullen de oude dagen van geliefden terugkeren

En we kunnen van elkaar houden en zonder elkaar te rechtvaardigen