Au café du canal - Pierre Perret, Les Ogres De Barback, Magyd Cherfi

Chez la jolie Rosette au café du canal

Sous le tronc du tilleul qui ombrageait le bal

On pouvait lire sous deux coeurs entrelacés

Ici on peut apporter ses baisers

Moi mes baisers je les avais perdus

Et je croyais déjà avoir tout embrassé

Et je ne savais pas que tu étais venue

Et que ta bouche neuve en était tapissée

La chance jusqu’ici ne m’avait pas souri

Sur mon berceau les fées n’se penchaient pas beaucoup

Et chaque fois que j’tombais sur un carré d’orties

Y’avait une guêpe pour me piquer dans l’cou

Pourtant ma chance aujourd’hui elle est là

Sous la tonnelle verte de tes cils courbés

Quand tu m’as regardé pour la première fois!

Ma vieille liberté s’est mise à tituber

Nous étions seuls au monde en ce bal populeux

Et d’une seule main je prisonnait ta taille

Tes seins poussaient les plis de ton corsage bleu

Ils ont bien failli gagner la bataille

J’aime le ciel parc’qu’il est dans tes yeux

J’aime l’oiseau parc’qu’il sait ton nom

J’aime ton rire et tous ces mots curieux

Que tu viens murmurer au col de mon veston!

Et je revois tes mains croisées sur ta poitrine

Tes habits jetés sur une chaise au pied du lit

Ton pauvre coeur faisait des p’tits bons de sardines

Quand j’ai posé ma tête contre lui!

Dieu tu remercies Dieu ça c’est bien de toi

Mais mon amour pour toi est autrement plus fort

Est-ce que Dieu aurait pu dormir auprès de toi?

Pendant toute une nuit sans toucher à ton corps

Chez la jolie Rosette au café du canal

Sous le tronc du tilleul qui ombrageait le bal

On pouvait lire sous deux coeurs entrelacés

Ici on peut apporter ses baisers

Chez la mooie Rosette in café du canal

Onder de stam van de lindeboom die de bal in de schaduw zette

Je zou kunnen lezen onder twee met elkaar verweven harten

Hier kunnen we onze kussen brengen

Ik mijn kussen, ik was ze kwijt

En ik dacht dat ik het allemaal al omarmde

En ik wist niet dat je kwam

En je nieuwe mond was ermee bekleed

Geluk had me tot nu toe niet geglimlacht

Op mijn wieg leunden de feeën niet veel

En elke keer kwam ik een stukje brandnetel tegen

Er was een wesp om me in de nek te steken

Toch is mijn geluk vandaag daar

Onder het groene prieel van je gebogen wimpers

Toen je voor het eerst naar me keek!

Mijn oude vrijheid begon te wankelen

We waren alleen op de wereld op dit drukke bal

En met één hand heb ik je taille gevangen

Je borsten duwden tegen de plooien van je blauwe lijfje

Ze hebben de strijd bijna gewonnen

Ik hou van de lucht omdat het in je ogen is

Ik hou van de vogel omdat hij je naam kent

Ik hou van je lach en al die nieuwsgierige woorden

Dat je komt fluisteren aan de kraag van mijn jas!

En ik zie je handen gekruist op je borst

Je kleren op een stoel aan het voeteneinde van het bed gegooid

Je arme hart maakte kleine goede sardientjes

Toen ik mijn hoofd tegen hem legde!

God je dank God dat is goed van je

Maar mijn liefde voor jou is veel sterker

Had God met je kunnen slapen?

Een hele nacht zonder je lichaam aan te raken

Chez la mooie Rosette in café du canal

Onder de stam van de lindeboom die de bal in de schaduw zette

Je zou kunnen lezen onder twee met elkaar verweven harten

Hier kunnen we onze kussen brengen