Vieux - Les Ogres De Barback

C’est passé tous nos caprices

C’est vécu la fleur de l'âge

C’est gravé sur notre peu en cicatrices

Les rides, ça nous donne un air sage

C’est la colonne vertébrale

Qui veut nous faire toucher le sol

C’est usé, c’est une haleine de cheval

C’est la salive qui dégringole

On voit défiler la semaine

La semaine se passe bien

Du lundi au vendredi, on se promène

Samedi, dimanche, on ne fait rien

On se couche tôt, on s’endort tard

On mange à des heures régulières

On sourit, on pleure, on fume nos cauchemars

On rit, on boit, nos mises en bière

C’est la saison des retraites

Il n’y a plus grand-chose à vivre

Des enfants passent nous voir, c’est jour de fête

De nous apporter quelques livres

Et le temps passe à petit feu

Ca nous réchauffe et ça nous plaît

C’est des mois, c’est des années, c’est tant qu’on peut

C’est notre vie qui disparaît

Ca vous dit d’il est bientôt l’heure

En vous fixant droit dans les yeux

Ca vous prend, main dans la main, à contre coeur

Un temps, de s’en remettre à Dieu

Et le temps passe encore un peu

C’est presque si l’on s’ennuyait

C’est des heures, c’est des secondes et c’est les deux

Et c’est la fin qui nous promet

(Merci à Amo pour cettes paroles)

Het ging voorbij aan al onze grillen

Het heeft de bloei van zijn leven geleefd

Het staat op onze kleine littekens gegrift

Rimpels laten ons wijs lijken

Het is de ruggengraat

Wie wil dat we de grond raken?

Het is versleten, het is paardenadem

Het is het speeksel dat naar beneden tuimelt

We zien de week voorbij gaan

De week gaat goed

Maandag t/m vrijdag lopen we

Zaterdag, zondag, we doen niets

We gaan vroeg naar bed, we vallen laat in slaap

Wij eten op vaste tijden

We glimlachen, we huilen, we roken onze nachtmerries

We lachen, we drinken, onze bieren

Het is pensioenseizoen

Er is niet veel meer te leven

Kinderen komen naar ons toe, het is een feestdag

Om ons wat boeken te brengen

En de tijd tikt weg

Het verwarmt ons en we vinden het leuk

Het is maanden, het is jaren, het is zo lang als we kunnen

Het is ons leven dat verdwijnt

Het vertelt je dat het bijna tijd is

Je recht in de ogen staren

Het neemt je hand in hand, met tegenzin

Een tijd om op God te vertrouwen

En de tijd vliegt wat langer

Het is bijna alsof we ons vervelen

Het zijn uren, het zijn seconden en het is allebei

En het is het einde dat ons belooft

(Met dank aan Amo voor deze teksten)