Petite société - Les Ogres De Barback

Il y a des fantômes dans ma ville

Que dérange les cris d’enfants

Qui trouvent le temps inutile

Si on le passe en s’amusant

Ils ont vue sur mon jardin

Et ils ont l'écho du son

Des barbecues, des copains

Si on sort l’accordéon

Ô fantôme des villes nouvelles

Et de tes quartiers sans âme

De tes centres commerciaux sans ciel

De tes faux plafonds infâmes

Je m’enfuie pour une vie nouvelle

Ou les marmots ne seront plus

Le prétexte d’une ribambelle

D’idées loufoques et corrompues

Et si tu pries gentiment

Tu nous juges et c’est méchant

Toi qui nous avais appris pourtant

À ne pas perdre de temps

Ô fantôme des idées grattes ciel

Ou doux rêveur dépassé

Tu voyais la grande citadelle

Le paradis dans les cités

Pierre ô pierre, je ne jette pas la pierre

Je constate le gâchis

De petites maisons pas centenaires

Recouvertes de crépi

On fait du neuf avec du neuf

Ni une ni deux le neuf est vieux

De ta loi qui marchande et qui bluffe

Nos âmes d' imbécile heureux

Ô fantôme des quartiers résidentiels

Que n’as tu pas profité

Tu vis la vie, de moins en moins belle

Quant tout te pendais au nez

Pardonne-moi, ne prend pas tout cela

Comme une attaque trop sévère

Tu es un fantôme au cœur qui bat

Bien plus vivant que deux frères

Eux qui ont tout dévoré

Tes premières idées tes dernières

Sans jamais avoir su estimer

Tout ce qu’il aurais pu t offert

Ô fantôme des bourgs artificiel

Ils ne t’ont jamais dit merci

Ils t’ont laissé te brûler les ailes

Ils s’en mordront les doigts aussi

Ô fantômes des villes nouvelles

On se recroisera surement

Dans ma vie bientôt devenue belle

Près de mon village des vents

Er zijn geesten in mijn stad

Wat verstoort het gehuil van kinderen?

Wie vindt tijd nutteloos

Als we het besteden aan plezier maken

Ze hebben uitzicht op mijn tuin

En ze echoën het geluid

Barbecueën, vrienden

Als we de accordeon eruit halen?

O geest van de nieuwe steden

En je zielloze buurten

Vanuit je skyless winkelcentra

Van je beruchte valse plafonds

Ik ren weg voor een nieuw leven

Of de brats zullen er niet meer zijn

Het voorwendsel van een zwerm

Gekke en corrupte ideeën

En als je vriendelijk bidt

Je veroordeelt ons en dat is gemeen

Jij die ons nog had geleerd

Verspil geen tijd

O geest van wolkenkrabberideeën

Of zoete overweldigd dromer

Je zag de grote citadel

Hemel in de steden

Steen oh steen, ik gooi geen stenen

ik zie de rommel

Kleine huizen niet eeuwen oud

Bedekt met gips

Wij maken nieuw met nieuw

Noch een, noch twee, het nieuwe is oud

Van uw wet die afdingt en bluft

Onze gelukkige dwaze zielen

O geest van woonwijken

Wat vond je niet leuk

Je leeft het leven, steeds minder mooi

Toen alles in je gezicht hing

Vergeef me, neem niet alles aan

Als een aanval die te hevig is

Je bent een geest met een kloppend hart

Veel levendiger dan twee broers

Degenen die alles verslonden

Je eerste ideeën je laatste

Zonder ooit te weten hoe te schatten

Alles wat hij je had kunnen geven

O geest van kunstmatige steden

Ze hebben nooit bedankt

Ze laten je je vleugels branden

Ze zullen ook in hun vingers bijten

O geesten van de nieuwe steden

We zullen elkaar zeker weer ontmoeten

In mijn leven snel mooi worden

In de buurt van mijn winderige dorp