Contes, vents et marées - Les Ogres De Barback

Sait-on jamais où les vents nous mènent?

Moi ils sont venus me mettre un matin

Hélas sur la route de Rennes

Mauvais destin !

C’est là-bas que j’ai perdu tous mes biens

En trahissant naïvement tous les miens

Mais ne vous l’avais-je pourtant pas prédit

Vous mes amis?

Cette chanson vous est un peu dédiée,

Me laissant une chance de me justifier

Sur ce temps qui vous fit, d’ailleurs merci

Bien des soucis

Preuve quand même que rien n’est jamais perdu

Qu’il y a toujours une place pour le traître vaincu

Pour moi l’ami qui, jour après jour, devîns un inconnu

Rappelez-vous, c'était y’a pas si longtemps

Un soir décidé j’ai changé de camp

Mettant dans le grenier de l’oubli

Mon utopie

Moi la grande gueule des chemins rebelles

Une nuit mes idéaux se sont fait la belle

Pour des yeux marrons, des cheveux bruns, bref, pour une belle

Qui avait la couleur des promenades

La douce odeur du parfum des grenades

Qui justifiait son titre de bombe, de grenade

Mais prière, ne lui en voulez pas trop

Autant vrai qu’elle m’ait retourné le cerveau,

Je fus moi-même juge, condamné, coupable, truand, bourreau

Enfin donc un soir j’ai changé de peau

J’ai mis une belle écharpe, des gants, un chapeau

Et, malheureux, j’ai consciemment perdu la mémoire

J’ai pris le ticket pour le triste bateau

Celui qui vous dérive au fil de l’eau

Et vous mène peu à peu dans un bien triste brouillard

J’ai pas fait semblant de toucher le fond

Bien sûr j’ai pris l’alcool pour compagnon

Juste à gauche de la nuit les poches pleines de hasard

J’ai joué le rôle de pilier de comptoir

L’alcoolique de service des fins de bars

Celui qui traîne, ment et mendie deux trois coups à boire

C'était Fredo le rigolo du quartier

Le gentilhomme, le brave, le bien aimé

Celui qui a toujours le sourire mais qui nous fait pitié

Mais un soir un homme m’a sauvé la vie

C'était pas Jésus, c'était pas Dieu, pardi !

Juste un homme de passage

Qui avait bien vécu: un sage

Il connaissait mon prénom, quel hasard !

Puis il m’a dit: «Je t'échange une histoire

Contre ta liberté"

Assurément j’ai accepté !

Et j’ai mis du temps à me rendre compte

Que, comme m’a dit ce sage à la fin du conte

Quand t’as touché le fond du fond

Soit tu crèves, soit tu remontes

J’ai pris la meilleure solution

Abandonnant toutes mes ambitions

Celle qui, un beau matin, au coin d’la gueule vous insulte

Celle qui au fil des expériences,

Du vécu, des atouts, des vues de sa science,

Celle qui, sans prévenir, vous fait devenir adulte

Le pire le comble de cette fin sombre

M’en revenant du pays des décombres

Tous mes amis avaient également disparu

J’ai bien eu du mal à les reconnaître

Dû au sérieux de leurs tristes yeux peut-être

Je me suis aperçu qu’ils l'étaient tous devenus

Alors, sait-on jamais où les vents nous mènent?

Moi ils sont venus me mettre un matin

Alors, sait-on jamais où les vents nous mènent?

Moi ils se sont bien moqués de ma peine !

Alors, sait-on jamais où les vents nous mènent?

Moi ils sont venus me prendre un matin

Alors, sait-on jamais où les vents nous mènent?

Moi ils se sont bien moqués de ma peine !

Weten we ooit waar de wind ons heen voert?

Ik, ze kwamen me een ochtend brengen

Helaas op weg naar Rennes

Slecht lot!

Daar ben ik al mijn spullen kwijt

Door naïef de mijne te verraden

Maar heb ik je niet verteld?

Jullie mijn vrienden?

Dit lied is een beetje aan jou opgedragen,

Geef me een kans om mezelf te rechtvaardigen

Op deze tijd dat maakte je trouwens bedankt

veel zorgen

Het bewijs dat niets ooit verloren gaat

Dat er altijd een plaats is voor de verslagen verrader

Voor mij de vriend die dag na dag een vreemde werd

Onthoud, het was nog niet zo lang geleden

Op een avond besloot ik van kant te veranderen

Op de zolder van de vergetelheid zetten

mijn utopie

Ik de schreeuwlelijk van de opstandige paden

Op een nacht verdwenen mijn idealen

Voor bruine ogen, bruin haar, kortom voor een mooie

Wie had de kleur van wandelingen?

De zoete geur van granaatappelgeur

Wat de titel van bom, granaat rechtvaardigde

Maar geef hem alsjeblieft niet te veel de schuld

Ze had me net zo goed kunnen hersenspoelen,

Ik was zelf rechter, veroordeelde, schuldig, gangster, beul

Eindelijk dus op een avond veranderde ik mijn huid

Ik deed een mooie sjaal, handschoenen, muts aan

En, ongelukkig, ik ben bewust mijn geheugen kwijt

Ik nam het kaartje voor het trieste schip

Degene die je door het water drijft

En leidt je beetje bij beetje in een zeer trieste mist

Ik deed niet alsof ik het dieptepunt bereikte

Natuurlijk nam ik alcohol als metgezel

Net de nachtzakken vol geluk achtergelaten

Ik speelde de rol van tegenpilaar

De alcoholische drank aan het einde van de bar

Degene die rondhangt, liegt en smeekt om een ​​drankje

Het was Fredo de buurtjoker

De heer, de dappere, de geliefde

Degene die altijd lacht maar ons medelijden geeft

Maar op een nacht redde een man mijn leven

Het was niet Jezus, het was natuurlijk niet God!

Gewoon een passerende man

Wie had er goed geleefd: een wijze?

Hij kende mijn voornaam, wat een toeval!

Toen zei hij tegen me: "Ik zal je een verhaal ruilen"

Tegen je vrijheid"

Natuurlijk accepteerde ik!

En het duurde even voordat ik me realiseerde

Dat, zoals deze wijze man me aan het einde van het verhaal vertelde...

Wanneer je de bodem hebt bereikt

Of je sterft of je komt terug

Ik nam de beste oplossing

Al mijn ambities opgeven

Degene die je op een mooie ochtend om de hoek beledigt

Degene die door ervaringen,

Uit ervaring, troeven, opvattingen over zijn wetenschap,

Degene die je, zonder waarschuwing, volwassen maakt

Het ergste is de hoogte van dit donkere einde

Terugkomend uit het land van puin

Al mijn vrienden waren ook weg

Ik kon ze moeilijk herkennen

Vanwege de ernst van hun droevige ogen misschien

Ik ontdekte dat ze allemaal werden

Dus, weten we ooit waar de wind ons heen voert?

Ik, ze kwamen me een ochtend brengen

Dus, weten we ooit waar de wind ons heen voert?

Ik, ze maakten grapjes over mijn pijn!

Dus, weten we ooit waar de wind ons heen voert?

Ik, ze kwamen me op een ochtend halen

Dus, weten we ooit waar de wind ons heen voert?

Ik, ze maakten grapjes over mijn pijn!