Rue de Panam - Les Ogres De Barback, Eyo'nlé Brass Band

Dans une rue de Panam

Errant au bord de l’eau

J’fumais mon Amsterdam

Pour finir au bistrot

Y’avait là deux-trois femmes

Qui faisaient le tapin

Moi, j’aiguisais ma lame

Pour planter les rupins

Les gens de bon quartier

Les touristes, les vieillards

Aiment bien s’promener le long des grands boul’vards

Ils achètent des souv’nirs, des tours Eiffel en plastique

Les saltimbanques les font rire mais faudrait qu’on leur explique

Qu’il y a d’la merde partout, de la drogue

Et surtout des jeunes en galère qui trafiquent la misère

Ouais !

j’dois bien avouer que j’y passe toutes mes journées

C’est que parfois à Paris, c’est la joie et la folie …

Mais croyez-moi, bientôt les flics auront du boulot

Car tous les vagabonds parlent de révolution

Un jour, toutes nos chansons, ouais, vous désarmeront

Il n’y aura plus qu’la folie, la joie et l’anarchie

La joie et l’anarchie

La joie dans Paris

Op een straat in Panama

Dwalen langs de waterkant

Ik was mijn Amsterdam aan het roken

Om af te sluiten in de bistro

Er waren twee of drie vrouwen daar

Wie deden de tapin

Ik, ik was mijn mes aan het slijpen

Om de rupinen te planten

Goede buurt mensen

Toeristen, oude mensen

Wandel graag over de grote boulevards

Ze kopen souvenirs, plastic Eiffeltorens

De bergbanken maken ze aan het lachen, maar we moeten het ze uitleggen

Dat er overal shit is, drugs

En vooral jonge mensen in de problemen die in ellende handelen

Ja !

Ik moet toegeven dat ik daar al mijn dagen doorbreng

Soms is het in Parijs vreugde en waanzin...

Maar geloof me, binnenkort heeft de politie een baan

Want alle zwervers praten over revolutie

Op een dag zullen al onze liedjes, ja, je ontwapenen

Er zal alleen waanzin, vreugde en anarchie zijn

Vreugde en anarchie

Vreugde in Parijs