Ni dieu, ni dieue - Les Ogres De Barback

Sur cet air lent je voudrais vous parler

Enervé, d’un tourment qui m’agresse, insensé!

Ce ne sont pour moi pas des façons

De dire «femme, tu es la tentation.»

Et c’est sûrement une histoire de culture

Ou cent pour cent de mes idées impures

Je ne vois pas le bien, que le mal

Qui dit «Femme, je t’aime donc je te voile»

C’est un pour sûr: Ras le bol général

De ceux qui, purs, infligent la morale

De leur religion universelle

Qui abaissent les femmes au pluriel

De la calotte, des kippas au foulard

De la carotte, au bâton qui ce soir

Frappera pour avoir douté dieu

«Je te bats, femme, mais c’est pour ton mieux»

C’est certainement une histoire de raté

En m'éduquant mes parents ont oublié

De me dire «tu comprends la raison

D’une femme qui subit l’excision»

Quand ils émiettent l’amour à ton insu

Qu’ils te promettent à un homme inconnu

Ils brandissent leurs versets de malheur

«Tu épouses cet homme, femme, ou tu meurs»

Et c’est surtout toujours la même histoire

L’homme est un fou de dieu et du pouvoir

Et s’ils versent le sang innocent

Ils crient «femme, tu te trompe je te prends»

Et tu peux voir et tu peux constater

Dans la mémoire de notre humanité

Pas une ligne pas une explication

Qui dit «femme, subis leur punition»

Moi qui ne crois en rien ni en personne

Pas même en toi de ces mots je te donne

Toute mon âme si un jour pacifique

Il te laisse, femme, prêcher le mystique

Toujours surpris qu’un peuple dans la rue

Ensemble crie sa haine et son refus

D’un dessin qui insulterait dieu

Quand ta faim, femme, les laisse silencieux

C’est sans vouloir l’amalgame général

Qu’un jour sur noir en blanc, on me régale

D’une prière qui sans concession

Laisse claire, femme, une place à ton nom

Et c’est sans doute pour surmonter la peur

Qu’un jour ma route diable !

croise la leur

Ils grandissent et après ils deviennent

Ceux qui maudissent, femme, ta vie et la mienne

Et si profane ils me jugent ici bas

S’ils me condamnent de leur divine loi

S’ils me tuent ils ne regrettent rien

Dieu pardonne, femme, même aux assassins

(Merci à Chaminou pour cettes paroles)

Op dit langzame deuntje wil ik je even spreken

Boos, met een kwelling die me aanvalt, gek!

Dit zijn geen manieren voor mij

Om te zeggen "vrouw, jij bent de verleiding."

En het is zeker een verhaal van cultuur

Of honderd procent van mijn onzuivere ideeën

Ik zie geen goed, alleen slecht

Wie zegt: "Vrouw, ik hou van je, daarom sluier ik je"

Het is zeker: Generaal beu

Van degenen die, puur, moraliteit opleggen

Van hun universele religie

Wie vernedert vrouwen in het meervoud

Van kalotje, keppeltje tot hoofddoek

Van wortel tot stok wie vanavond

Zal toeslaan voor twijfelende god

"Ik heb je verslagen, vrouw, maar het is voor je best"

Het is zeker een mislukkingsverhaal

Door mij te onderwijzen zijn mijn ouders vergeten

Om me te vertellen "je begrijpt de reden"

Van een vrouw die vrouwenbesnijdenis ondergaat»

Wanneer ze liefde afbrokkelen zonder jouw medeweten

Dat ze je aan een onbekende man beloven

Ze zwaaien met hun verzen van wee

"Je trouwt met deze man, vrouw, of je sterft"

En het is altijd hetzelfde verhaal

De man is gek op god en macht

En als ze onschuldig bloed vergieten

Ze roepen "vrouw, je hebt het mis, ik neem je mee"

En je kunt zien en je kunt merken

Ter nagedachtenis aan onze menselijkheid

Geen regel, geen uitleg

Wie zegt "vrouw, neem hun straf"

Ik die in niets of niemand gelooft

Zelfs niet in jou van deze woorden geef ik je

Heel mijn ziel als een rustige dag

Hij verlaat jou, vrouw, om het mystieke te prediken

Altijd verbaasd dat een volk op straat

Samen schreeuwen ze hun haat en hun ontkenning

Van een tekening die god zou beledigen

Wanneer je honger, vrouw, ze stil laat

Het is zonder het algemene amalgaam te willen

Dat ik op een dag op zwart in wit verwend ben

Van een gebed dat zonder concessies

Laat duidelijk, vrouw, een plaats in jouw naam

En het is waarschijnlijk om de angst te overwinnen

Die ene dag mijn duivelse weg!

kruist die van hen

Ze groeien en dan worden ze

Zij die vloeken, vrouw, jouw leven en het mijne

En zo godslasterlijk dat ze me hier beneden veroordelen

Als ze mij veroordelen door hun goddelijke wet

Als ze me vermoorden, hebben ze nergens spijt van

God vergeef, vrouw, zelfs de moordenaars

(Met dank aan Chaminou voor deze teksten)