Les brebis - Les Ogres De Barback, Matu, Melissmell

A chacun son chemin, la liberté se jette

Au delta, au-delà, où l’océan reflète

On dit que tout est grand à y perdre la tête

On y goûte un instant et dedans tout s'émiette

J’ai choisi mon chemin, ma liberté, ma quête

Je ne m’en fais pas pour moi, mais les brebis m’inquiètent

Ici bas, elles se gavent de ferraille, de plastique

D’arbres, de betteraves et d’amours synthétiques

Devant ce grand festin, la liberté regrette

Les brebis ont vomis, l’indigestion les guette

Qu’y a-t-il donc après?

Plus rien

Les brebis sont tentées par les sentiers divins

Crapahuter là-haut pendant les transhumances

Dans l’auberge, il fait chaud, elles remplissaient leur panse

De sermons asservis sans une prière et au lit sans

Sans s’inquiéter du temps, sans redouter l’errance

Le pasteur rabâchant ses conseils de prudence

Mettez-vous ça dans la tête, les brebis ne sont pas faites

Pour apprécier le large, pour apprendre à voler

Gambader dans les marges, aimer la liberté

Tôt ou tard, tout penaud, on rejoint le troupeau

A chacun son chemin, la liberté se jette

Au delta, au-delà, où l’océan reflète

On dit que tout est grand à y perdre la tête

On y goûte un instant et dedans tout s'émiette

J’ai choisi mon chemin, ma liberté, ma quête

Je ne m’en fais pas pour moi, mais les brebis m’inquiètent

Ici bas, elles se gavent du premier fanatique

Le vent, le sourcil grave, ou le doigt prophétique

Je ne m’en fais pas pour moi, mais les brebis m’inquiètent

On les a déjà vues foncer à l’aveuglette

Quand elles ont peur de tout, droit dans la gueule du loup

Lalalalalalalala

Quand elles ont peur de tout, droit dans la gueule du loup

Quand elles ont peur de tout, droit dans la gueule du loup

Quand elles ont peur de tout, droit dans la gueule du loup

Ieder zijn eigen weg, de vrijheid werpt zich op

In de delta, daarachter, waar de oceaan reflecteert

Ze zeggen dat alles groot genoeg is om je verstand te verliezen

Je proeft het even en van binnen brokkelt alles af

Ik koos mijn pad, mijn vrijheid, mijn zoektocht

Ik maak me geen zorgen om mezelf, maar de schapen maken me zorgen

Hier beneden proppen ze zich vol met rotzooi, plastic

Van bomen, bieten en synthetische liefdes

Voor dit grote feest heeft de vrijheid spijt

De schapen hebben overgegeven, indigestie wacht op hen

Dus wat nu?

Niets

De schapen worden verleid door de goddelijke paden

Om daarheen te sjokken tijdens de transhumances

In de herberg is het warm, ze vullen hun buiken

Van tot slaaf gemaakte preken zonder gebed en in bed zonder

Zonder je zorgen te maken over de tijd, zonder angst om rond te dwalen

De pastoor die op zijn waarschuwend advies hamert

Haal dit in je hoofd, schapen worden niet gemaakt

Om te genieten van de open zee, om te leren vliegen

Zwerven in de marge, hou van de vrijheid

Vroeg of laat sluiten we ons schaapachtig aan bij de kudde

Ieder zijn eigen weg, de vrijheid werpt zich op

In de delta, daarachter, waar de oceaan reflecteert

Ze zeggen dat alles groot genoeg is om je verstand te verliezen

Je proeft het even en van binnen brokkelt alles af

Ik koos mijn pad, mijn vrijheid, mijn zoektocht

Ik maak me geen zorgen om mezelf, maar de schapen maken me zorgen

Hier beneden kloven ze zich op de eerste fanaticus

De wind, de ernstige wenkbrauw of de profetische vinger

Ik maak me geen zorgen om mezelf, maar de schapen maken me zorgen

We hebben ze blind zien worden

Als ze overal bang voor zijn, recht in de bek van de wolf

Lalalalalalala

Als ze overal bang voor zijn, recht in de bek van de wolf

Als ze overal bang voor zijn, recht in de bek van de wolf

Als ze overal bang voor zijn, recht in de bek van de wolf