Ma tête en mendiant - Les Ogres De Barback

Ça s’est passé si vite

Ô mon bel étranger

On n’imagine pas la suite

D’une histoire qui vient de commencer

Et si l’homme est un égoïste

S’il ne veut plus partager

Qu’il se rassure, moi, je n’insiste

Pas, je préfère m’en aller

Je quitte la Bretagne

Je pars loin de tes yeux, ma tête en mendiant

Si je vis sans remords, je pourrai t’oublier

Si j’arrive en Espagne

Je serai pris au cœur, au temps réconfortant

D’une gitane aux sorts qui pourront me sauver…

Un gitan et ses sorts me feront t’oublier

Dans ce petit village

Où nous avons vécu

N’existe pas de plus mauvais présage

Que d'être un inconnu

Ô mon amour !

Dieu que les mots sont lourds

Quand ils n’ont de cesse de s'étouffer

Ils sont venus me voir tour à tour…

M’ont dit de m’en aller

Ma mémoire s’agite

Je ne pardonne pas

En somme, je ne serai quitte

Qu'à leur dernier souffle ici-bas

Ce n’est pas la vengeance qui m'étrangle

Ni la haine qui vient se prononcer

Ils n’ont pas vu notre vie sous cet angle

M’ont dit de m’en aller

Ainsi vient tout s’en va

Ainsi font les petites mains

Des gens simples de chez toi

Qui ont forcé notre destin

La raison du plus fort est la meilleure

Moi, je suis faible et j’ai pensé

Que, s’il fallait unir nos cœurs ailleurs

Il fallait s’en aller

Je quitte la Bretagne

Je pars loin de tes yeux, ma tête en mendiant

Je pourrai sans remords un jour te retrouver

Arrivé(e) en Espagne

Je serai pris (e) au cœur, au temps réconfortant

D’une gitane aux sorts qui pourront nous sauver

Un gitan et ses sorts pourront nous marier…

Et nous serons sauvés !

Het ging zo snel

O mijn mooie vreemdeling

We kunnen ons niet voorstellen wat de toekomst biedt

Van een verhaal dat net is begonnen

En als de man egoïstisch is

Als hij niet meer wil delen

Laat hem gerustgesteld zijn, ik sta er niet op

Nee, ik ga liever weg

Ik verlaat Bretagne

Ik ga weg van je ogen, mijn hoofd smekend

Als ik zonder spijt leef, kan ik je vergeten

Als ik in Spanje aankom

Ik zal naar het hart worden gebracht, naar de troostende tijd

Van een zigeuner tot spreuken die me kunnen redden...

Een zigeuner en zijn spreuken zullen me je doen vergeten

In dit kleine dorp

waar we woonden

Er is geen slechter voorteken

Dan om een ​​vreemdeling te zijn

O mijn liefste!

God, de woorden zijn zwaar

Als ze blijven stikken

Ze kwamen me op hun beurt opzoeken...

Zei me om weg te gaan

Mijn geheugen trilt

ik vergeef niet

Kortom, ik zal niet achterblijven

Alleen bij hun laatste adem hier beneden

Het is geen wraak die me wurgt

Noch de haat die komt om te spreken

Zo zagen ze ons leven niet

Zei me om weg te gaan

Dus komt alles gaat weg

Dus kleine handjes ook

Simpele mensen uit je woonplaats

Wie dwong ons lot?

De reden van de sterkste is de beste

Ik, ik ben zwak en ik dacht

Dat, als we onze harten ergens anders moesten verenigen

We moesten gaan

Ik verlaat Bretagne

Ik ga weg van je ogen, mijn hoofd smekend

Ik zal je op een dag zonder spijt kunnen vinden

Aangekomen in Spanje

Ik zal naar het hart worden gebracht, naar de troostende tijd

Van een zigeuner tot spreuken die ons kunnen redden

Een zigeuner en zijn spreuken kunnen met ons trouwen...

En we zullen gered worden!