Ma fille - Les Ogres De Barback

J’ai creusé la terre, j’ai découpé la lune

Puis gratté le soleil en marchant sur l’espace…

Sais-tu, ma fille, je n’y ai rien trouvé de mieux !

J’ai foulé les poubelles, trempé dans les égouts

J’ai fait les catacombes pareilles aux quatre bouts

De tous les coins de terre, des plaines et du désert

Des montagnes ou des mers, tout près des continents

J’y ai vu, ma fille, l'été et le printemps

L’automne et puis l’hiver

La brume sur l’océan, un orage en colère

Un vol de cormorans, des millions éphémères de gouttes d’eau, du vent…

Vois-tu, ma fille, je n’y ai rien vu de mieux !

Là, des âmes imbéciles qui se battaient pour peu

Et d’autres plus tranquilles qui m’ont offerts du temps

J’en ai gardé l’odeur d’une épice qui grille

J’ai goûté la saveur lorsque le feu pétille

Lorsque le feu divin, sous un ciel qui brille

De mille étoiles filantes, d’une main dans ma main

Pour une nuit pétante, amène prétentieux

L’envie d’une autre vie, la volonté discrète

De se poser enfin, d’oublier les conquêtes

Et fuir le chemin…

Je te le dis, ma fille, je n’y ai rien fait de mieux !

Et puis je suis reparti continuer sans arrêt

A fouiller dans les trains, à retourner la terre

A perdre des matins à voir dans tous les verres

Si l’alcool s’ennuie pour être sûr du goût

Du goût de mon dégoût

Quand l’ivresse s’enfuit, je me suis retrouvé

De situation drôles à d’autres plus violentes

Prince et puis poète, clochard et sans issue

Paumé analphabète, roi du monde indécis

De rendre le bonheur à des gens plus petits

D’y dévoiler l’horreur d’une vie malhonnête

Entends-tu ma fille, je n’ai rien dit de mieux

J’ai frôlé de mes doigts les peaux les plus sensuelles

J’ai tenté au hasard pour l’amour éternel

Traînant dans les quartiers où vivent les étoiles

Qui m’ont appris, déçues, qu'être superficiel

Convive pour le cul dans un décor de miel

Le savoir dans la soie, le luxe et l’importance

Derrière chacun pour soi cache encore la souffrance

Je les ai salués et là encore j’ai fui

Je me suis réfugié, enfermé pour de bon

Des pensées, des idées, la culture à foison

J’en ai veillé des nuits à passer en revue

Les couleurs de ma vie, je me suis aperçu

Au terme du bilan, si c'était réussi

Que je parle dix langues, j’ai sur le bout des doigts

La culture et les lois et cette main qui tangue

A coucher au papier tous ces mots inutiles

Où je parle de moi pour me parler de toi

A coucher au papier touts ces mots inutiles

Où je parle de moi pour me parler de toi…

Où je parle de moi pour mieux parler de toi !

Ik groef de aarde, ik sneed de maan

Krabde toen aan de zon terwijl hij door de ruimte liep...

Weet je, meid, ik kon niets beters vinden!

Ik liep door de vuilnisbakken, doorweekt in het riool

Ik heb de catacomben aan de vier uiteinden hetzelfde gemaakt

Uit alle hoeken van de aarde, vlaktes en woestijn

Bergen of zeeën, dicht bij continenten

Ik zag daar, mijn dochter, zomer en lente

Herfst en dan winter

De mist over de oceaan, een woedende storm

Een vlucht aalscholvers, vluchtige miljoenen druppels water, wind...

Zie je, mijn dochter, ik heb niets beters gezien!

Er zijn dwaze zielen die voor weinig vochten

En andere stillere die me tijd gaven

Ik hield de geur van een geroosterde specerij

Ik heb de smaak geproefd als het vuur knettert

Wanneer goddelijk vuur, onder een stralende hemel

Van duizend vallende sterren, met één hand in mijn hand

Voor een sprankelende nacht, breng pretentieus

Het verlangen naar een ander leven, de stille wil

Om eindelijk te settelen, om de veroveringen te vergeten

En vlucht van het pad...

Ik zeg je, mijn dochter, ik heb niets beters gedaan!

En toen ging ik maar door en door

Door treinen snuffelen, de aarde omdraaien

Om ochtenden te verliezen om in alle glazen te zien

Als de alcohol verveeld is om zeker te zijn van de smaak

Van de smaak van mijn walging

Toen de dronkenschap vluchtte, vond ik mezelf

Van grappige situaties tot meer gewelddadige situaties

Prins en dan dichter, zwerver en doodlopende weg

Ongeletterde verliezer, onbesliste koning van de wereld

Om geluk te brengen aan kleinere mensen

Om de gruwel van een oneerlijk leven te onthullen

Hoor je meid, ik zei niets beters

Ik streek met mijn vingers over de meest sensuele huid

Ik probeerde willekeurig voor eeuwige liefde

Rondhangen in de buurten waar de sterren leven

Wie leerde mij, teleurgesteld, dat oppervlakkig te zijn?

Gast voor de kont in een honingdecor

Kennis in zijde, luxe en belang

Achter ieder voor zich verbergt nog steeds de pijn

Ik groette ze en weer vluchtte ik

Ik zocht mijn toevlucht, voorgoed opgesloten

Gedachten, ideeën, cultuur in overvloed

Ik heb nachten bekeken

De kleuren van mijn leven, zag ik

Aan het einde van de beoordeling, als het succesvol was

Dat ik tien talen spreek, heb ik binnen handbereik

Cultuur en wetten en die wuivende hand

Om al deze nutteloze woorden op te schrijven

Waar ik over mij praat om met mij over jou te praten

Om al deze nutteloze woorden op te schrijven

Waar ik over mij praat om met mij over jou te praten...

Waar ik over mij praat om beter over jou te praten!