De rien - Les Ogres De Barback

Tu as réussi ton enfance

Tu es ma sœur de sang

Comme la chance

Ne tourne pas dans tous les sens du vent !

Souviens-toi du son, de cette chanson, de notre errance

Pleure, petite sœur

Ne vas pas croire la différence est là

S’il est un chagrin sans solution:

Existe celui-là?

Mais ne lui veut pas plus qu’il n’en faut pour vivre ça !

Et vivant des heures creuses

Ma mère ne demande plus pourquoi

Les yeux vers le ciel plus une larme coule de cette vie cool, déjà

Vingt ans et pourtant le chagrin d’antan s’effacera

Si le diable croisa le chemin des yeux de l’ignorance

Par un bien triste butin il ne put chaparder l’espérance

A peine deux ou trois gouttes

De sueur et de peur, un instant de douleur

Mais lui sa vengeance intelligente fut sa fierté de gueux

Surpasser l’altitude de ceux

Qui, même ne dépassant un pied ou deux

Décident l’avenir

Les suicides et les rires

Des gens des cieux

Servons nous l’un contre l’autre

Serrons-nous et apôtres

Parcourant les chemins

Bien heureux des rivières

Des montagnes, du désert

Et servant les refrains

Moi je te défie d’ennui

Je te prends comme ami à tort et à perte

Enfin, la tête dans les nuages

Tutoyant les mages

Décidant mon soleil mon orage

Et, ayant réussi une seconde d’une vie

Ami… merci !

Je bent geslaagd in je kindertijd

Jij bent mijn bloedzuster

zoals geluk

Draai niet rond in alle windrichtingen!

Onthoud het geluid, dit lied, onze dwaling

Huil, zusje

Geloof niet dat het verschil er is

Als er een onopgelost verdriet is:

Bestaat deze?

Maar wil hem niet meer dan nodig is om dit te doorstaan!

En buiten kantooruren leven

Mijn moeder vraagt ​​niet meer waarom

Ogen naar de lucht al geen tranen meer van dit coole leven

Twintig jaar en toch zal het verdriet van weleer vervagen

Als de duivel paden kruiste met de ogen van onwetendheid

Door een zeer droevige buit kon hij geen hoop stelen

Slechts twee of drie druppels

Van zweet en angst, een moment van pijn

Maar zijn slimme wraak was de trots van zijn bedelaar

Overtref de hoogte daarvan

Wie, zelfs niet meer dan een voet of twee

beslissen over de toekomst

Zelfmoord en gelach

mensen van de hemel

Laten we elkaar dienen

Laten we zijn en apostelen

De paden bewandelen

Erg blij met de rivieren

bergen, woestijn

En het serveren van de refreinen

Ik daag je uit met verveling

Ik neem je als een vriend met verlies

Eindelijk, hoofd in de wolken

Bijles geven aan de Magiërs

Beslissen over mijn zon, mijn storm

En, na een seconde van je leven te hebben beheerd

Vriend... bedankt!